در"رسا" و"عزای" تکنولوژی "موبایل واینترنتاز دنیای مدرن گریزی نیست، تکنولوژی میآید تا زندگیمان را سادهتر کند، اما گاهی در کنار آسایشی که به ما هدیه میدهد، آرامشمان را مخدوش میکند. البته نمیشود همه چیز را گردن زندگی مدرن انداخت، در بیشتر موارد نابلدی ما و رفتارهای ناصحیح ماست که نتیجهاش افزایش مشکلات و ناآرامیهای فردی و خانوادگی میشود.
بیایید کمی به عقب برگردیم، نیازی نیست به صد سال قبل برویم؛ چند دهه کافی است. به روزهایی که تازه سر و کله تلفن به زندگیمان پیدا شد و فکر کردیم چقدر خوب است که میتوانیم از حال هم با خبر شویم.
تلفنها در بهترین جای خانه گذاشته میشد و افراد برای استفاده از آن باید از اتاق خود خارج شده و در سالن پذیرایی یا هال و کنار دیگر افراد خانواده مینشستند و از تلفن استفاده میکردند، اما داستان به همین جا ختم نشد. بعد از چند سال، بیخبری از یکدیگر بیشتر آزارمان میداد. اینکه باید صبر میکردیم تا همسرمان از خانه تا محل کار برسد و بعد در دسترس باشد، نگرانمان میکرد، اما دانشمندان برای این مشکل هم راهحلی پیدا کردند.
تلفنهمراه به میدان آمد. اگر یادتان باشد، سالهای اول فقط مدیران و افرادی که وضع مالی بهتری داشتند یا واقعا برای کارشان لازم بود از این وسیله استفاده میکردند، اما با چشم بر هم گذاشتنی تلفنهمراه شد همراه همیشگیمان. دیگر در کنار مشخصات هرکس، بعد از نام، نامخانوادگی و شماره شناسنامه، شماره تلفنهمراهش هم وجود دارد. اینقدر با هم مهربانتر شدهایم که نمیتوانیم لحظهای بیخبری را تحمل کنیم. اینکه تلفنهای کوچک جیبی و دنیای پیامکی چه خوبیها و چه آسیبهایی دارد، بحث جداگانهای میطلبد، اما روابط همسران هم تحت تاثیر این وسیله قرار گرفت.
روزها، ماهها و سالهای اول به دلیل اینکه میتوانستیم همیشه از حال هم باخبر باشیم، یک وسیله کمکی برای ارتباط بهتر به حساب میآمد، اما این روزها کمی وضع فرق کرده و گاهی همسرمان در حالی که با موبایلش حرف میزند، وارد خانه میشود. یک سلام آرام که آن طرف خط متوجه نشود و بعد ادامه مکالمه. خود ما هم دستکمی از او نداریم. فرزندانمان هم از قافله عقب نماندهاند. تلفن خانه خیلی وقتها بیصداست و اگر همصدایی بکند، چون دیگر یک وسیله بیسیم است، خیلی راحت آن را برمیداریم و به اتاق خود میرویم. گاهی همان دو سه ساعتی را که بعد از برگشتن به خانه برای با هم بودن فرصت داریم، بیشتر وقتمان را با پیامک زدن یا موبایل بازی صرف میکنیم. تازه با اضافهشدن امکانات جدید و تلفنهمراهی با وایبر و ویچت و اینترنت، واقعا زمانی برای چرخ زدن در دنیای واقعی برایمان باقی نمانده است. همسرمان را جزو فهرست دوستانمان میگذاریم و گاهی برای هم پیامهای عاشقانه میفرستیم، اما وقتی کنار هم هستیم هرکدام یک همراه دیگر در دست داریم و بیشتر وقتمان را با او میگذرانیم.
بگذریم از برخی پیامکهای مشکوک و ناآرام شدن قلبمان که چه کسی ساعت 12 شب برای همسرمان پیامک میزند و چرا او بعد از خواندن این پیامک، آن را پاک میکند، چرا همیشه موبایلش را همراه دارد؟ و ...
نمیخواهم تقصیر را گردن وسیلهای بیندازم که خیلی از کارهای ما را راحت کرده است، اما حالا که لازم نیست صف طولانی بانک را تحمل کنیم و میتوانیم از طریق اینترنت و با گوشی موبایلمان برخی کارهای بانکی را انجام دهیم، چرا وقت برای با هم بودنمان کمتر شده است؟ کاش در کاتالوگ لوازم جدید، نحوه استفاده از آنها به طوری که روابط خانوادگی آسیب نبیند، نوشته میشد.
همسر ما بیشتر از پیامکهایی که برای او ارسال میکنیم، به پیامهای حـــضوری عــاشقانهمان نیاز دارد./
مشاوره-روانشناسی