خوب وبد تکنولوژی"موبایل" اینترنت

                           در"رسا" و"عزای" تکنولوژی "موبایل واینترنت

از دنیای مدرن گریزی نیست، تکنولوژی می‌آید تا زندگی‌مان را ساده‌تر کند، اما گاهی در کنار آسایشی که به ما هدیه می‌دهد، آرامش‌مان را مخدوش می‌کند. البته نمی‌شود همه چیز را گردن زندگی مدرن انداخت، در بیشتر موارد نابلدی ما و رفتارهای ناصحیح ماست که نتیجه‌اش افزایش مشکلات و ناآرامی‌های فردی و خانوادگی می‌شود.

بیایید کمی به عقب برگردیم، نیازی نیست به صد سال قبل برویم؛ چند دهه کافی است. به روزهایی که تازه سر و کله تلفن به زندگی‌مان پیدا شد و فکر کردیم چقدر خوب است که می‌توانیم از حال هم با خبر شویم.

تلفن‌ها در بهترین جای خانه گذاشته می‌شد و افراد برای استفاده از آن باید از اتاق خود خارج شده و در سالن پذیرایی یا هال و کنار دیگر افراد خانواده می‌نشستند و از تلفن استفاده می‌کردند، اما داستان به همین جا ختم نشد. بعد از چند سال، بی‌خبری از یکدیگر بیشتر آزارمان می‌داد. این‌که باید صبر می‌کردیم تا همسرمان از خانه تا محل کار برسد و بعد در دسترس باشد، نگرانمان می‌کرد، اما دانشمندان برای این مشکل هم راه‌حلی پیدا کردند.

تلفن‌همراه به میدان آمد. اگر یادتان باشد، سال‌های اول فقط مدیران و افرادی که وضع مالی بهتری داشتند یا واقعا برای کارشان لازم بود از این وسیله استفاده می‌کردند، اما با چشم بر هم گذاشتنی تلفن‌همراه شد همراه همیشگی‌مان. دیگر در کنار مشخصات هرکس، بعد از نام، نام‌خانوادگی و شماره شناسنامه، شماره تلفن‌همراهش هم وجود دارد. اینقدر با هم مهربان‌تر شده‌ایم که نمی‌توانیم لحظه‌ای بی‌خبری را تحمل کنیم. این‌که تلفن‌های کوچک جیبی و دنیای پیامکی چه خوبی‌ها و چه آسیب‌هایی دارد، بحث جداگانه‌ای می‌طلبد، اما روابط همسران هم تحت تاثیر این وسیله قرار گرفت.

روزها، ماه‌ها و سال‌های اول به دلیل این‌که می‌توانستیم همیشه از حال هم باخبر باشیم، یک وسیله کمکی برای ارتباط بهتر به حساب می‌آمد، اما این روزها کمی وضع فرق کرده و گاهی همسرمان در حالی که با موبایلش حرف می‌زند، وارد خانه می‌شود. یک سلام آرام که آن طرف خط متوجه نشود و بعد ادامه مکالمه. خود ما هم دست‌کمی از او نداریم. فرزندانمان هم از قافله عقب نمانده‌اند. تلفن خانه خیلی وقت‌ها بی‌صداست و اگر هم‌صدایی بکند، چون دیگر یک وسیله بی‌سیم است، خیلی راحت آن را برمی‌داریم و به اتاق خود می‌رویم. گاهی همان دو سه ساعتی را که بعد از برگشتن به خانه برای با هم بودن فرصت داریم، بیشتر وقت‌مان را با پیامک زدن یا موبایل بازی صرف می‌کنیم. تازه با اضافه‌شدن امکانات جدید و تلفن‌همراهی با وایبر و ویچت و اینترنت، واقعا زمانی برای چرخ زدن در دنیای واقعی برایمان باقی نمانده است. همسرمان را جزو فهرست دوستانمان می‌گذاریم و گاهی برای هم پیام‌های عاشقانه می‌فرستیم، اما وقتی کنار هم هستیم هرکدام یک همراه دیگر در دست داریم و بیشتر وقت‌مان را با او می‌گذرانیم.

بگذریم از برخی پیامک‌های مشکوک و ناآرام شدن قلبمان که چه کسی ساعت 12 شب برای همسرمان پیامک می‌زند و چرا او بعد از خواندن این پیامک، آن را پاک می‌کند، چرا همیشه موبایلش را همراه دارد؟ و ...

نمی‌خواهم تقصیر را گردن وسیله‌ای بیندازم که خیلی از کارهای ما را راحت کرده است، اما حالا که لازم نیست صف طولانی بانک را تحمل کنیم و می‌توانیم از طریق اینترنت و با گوشی موبایلمان برخی کارهای بانکی را انجام دهیم، چرا وقت برای با هم بودنمان کمتر شده است؟ کاش در کاتالوگ لوازم جدید، نحوه استفاده از آنها به طوری که روابط خانوادگی آسیب نبیند، نوشته می‌شد.

همسر ما بیشتر از پیامک‌هایی که برای او ارسال می‌کنیم، به پیام‌های حـــضوری عــاشقانه‌مان نیاز دارد./ 

روش "جلوگیری" از "هک"شدن "اینترنت" بی سیم

اینترنت های بیسیم راحت هک می شوند!

برای اینکه از هک شدن رمز اینترنت wireless جلوگیری کنید به این صفحه بیایید.

باشگاه خبرنگاران: در این بخش آموزش جلوگیری از هک شدن اینترنت بیسیم به کاربران آموزش داده خواهد شد.

کاربران اینترنت بی سیم و شاید مخاطبان برنامه اورژانس it خواستار آموزش این مقوله هستند پس اگر شما نیز احساس می کنید هر روز از حجم اینترنت شما کم می شود و خود نمی دانید!

ما به شما راه های زیر را برای بالا بردن امنیت اینترنتتان پیشنهاد می کنیم.

-1 تلاش کنید تا همواره یک فایروال و یا آنتی ویروس فعال داشته باشید و آن را update  کنید.

2 -مودم خود را در حالت bridge قرار دهید.

3 -اگر از اینترنت استفاده نمی کنید نیازی نیست آن را روشن بگذارید.

-4 یکی از راه های نفوذ هک رمزهای اینترنتی از راه ایمیل و شبکه های اجتماعی است که دور از انتظار است برای استفاده از یک اینترنت ساده وایرسی کسی بخواهد رمز شما را از راه ایمیل و یا شبکه های اجتماعی هک کند، اما به هر حال از  ارائه رمز  به دیگران از راه ایمیل و شبکه های اجتمای بپرهیزید.

5 -کاربرانی که مجبور به استفاده از سامانه mac filter هستند pppoe را در تنظیمات خود فعال کنند.

6- از مرکزی که به شما سرویس می دهد می توانید درخواست کنید تا هک آدرس های متفاوت را به شما اعلام کند تا در صورتی که آدرسی خود مشاهده کردید به آن پی ببرید البته درخواست گزارشات منوط به ارائه خدمات توسط سیستم سرویس دهنده است.

7 -اگر در محل مورد استفاده از hotspot استفاده کردید آن را مربوط به ip شبکه خودتان کنید.

آخرین اطلاعات "آمارکاربران" اینترنت "در کشور"ایران"خرداد92

آخرین وضعیت استفاده ایرانی ها از اینترنت (+جدول)

مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت جدول آخرین وضعیت میزان دسترسی و ضریب نفوذ اینترنت در کشور را براساس نوع اتصال به این شبکه و نیز تعداد مشترکان و کاربران این پروتکل ارتباطی و تا پایان سال 91 اعلام کرد.

مهر: مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت جدول آخرین وضعیت میزان دسترسی و ضریب نفوذ اینترنت در کشور را براساس نوع اتصال به این شبکه و نیز تعداد مشترکان و کاربران این پروتکل ارتباطی و تا پایان سال 91 اعلام کرد.

آخرین وضعیت ضريب نفوذ کاربران اینترنت نشان می دهد که 61.57 درصد ایرانیها کاربر اینترنت هستند و اتصال به اینترنت از طریق تلفن همراه بیشترین کاربرد را برای کاربران ایرانی دارد در همین حال بررسی ها حاکی از آن است که استان تهران دارای بیشترین کاربر و استان خراسان جنوبی دارای کمترین کاربر اینترنت در کشور هستند.

مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت جدول آخرین وضعیت میزان دسترسی و ضریب نفوذ اینترنت در کشور را براساس نوع اتصال به این شبکه و نیز تعداد مشترکان و کاربران این پروتکل ارتباطی و تا پایان سال 91 اعلام کرد.

براین اساس تعداد كاربران اينترنت در سال 91 برابر با 46 میلیون و 267 هزار و 829 نفر اعلام شده که در این راستا ضريب نفوذ كاربران اينترنت در سال 91 برابر با 61.57 درصد برآورد می شود.

در این میان بيشترين دسترسي مربوط به اتصال تلفن همراه است که از اين بين اپراتور همراه اول با 12 میلیون و 196 هزار و 868 کاربر، بيشترين تعداد كاربر اينترنت را به خود اختصاص داده‌ است.

بنا بر اين آمار، تعداد كاربران اينترنت تلفن همراه در سال 91 نسبت به سال 90 بیش از 60.63 درصد رشد را نشان می دهد و همچنين اتصال ADSL داراي 44.68 درصد و اتصال WiMAX نيز داراي 133.77 درصد رشد در سال 91 بوده است.

براساس این بررسی ها، در بين استانهاي كشور استان تهران داراي بيشترين تعداد كاربر اينترنت با ضریب نفوذ 80.5 درصد و استان خراسان جنوبي داراي كمترين كاربر اينترنت با ضریب نفوذ 40.48 درصد در سال 91 بوده اند.

با توجه به آنکه جمعيت كشور در اين آمار بنابر اعلام رسمي مركز آمار در سال 90 تعداد 75 میلیون و 149 هزار و 669 نفر در نظر گرفته بعد از استان تهران، استان های اصفهان با ضریب نفوذ 70.4 درصد، خوزستان با ضریب نفوذ 68.48 درصد، سمنان با ضریب نفوذ 65.22 درصد و فارس با ضریب نفوذ 61.66 درصد در مکان های بعدی تعداد بیشترین کاربر قرار گرفته اند.

طبقه بندی های انجام شده براساس 5 نوع اتصال به اینترنت شامل دایل آپ، وایمکس، ADSL، تلفن همراه و فیبرنوری درنظر گرفته شده که این آمار نشان می دهد 32 میلیون و 13 هزار و 494 نفر در کشور از طریق موبایل های خود به اینترنت متصل می شوند؛ این در حالی است که میزان اتصال کاربر نسل سوم موبایل به اینترنت 504 هزار و 743 نفر گزارش شده است و مابقی این آمار از طریق GPRS موبایل به اینترنت متصل می شوند.  

نوع اتصال		تعداد مشترکان	تعداد کاربران
اتصال دایل آپ		3467380	6934760
اتصال وایمکس		810830	2027075
اتصال ADSL		3274600	8186500
اتصال تلفن همراه	ایرانسل	10311883	10311883
	همراه اول	12196868	12196868
	رایتل	504743	504743
	جمع اتصال تلفن همراه	23013494	23013494
اتصال فیبرنوری	سازمان های دولتی	2656000	2656000
	مراکز آموزشی دانشگاهها	0	3450000
	جمع اتصال فیبرنوری	2656000	6106000

براساس اعلام مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت جمع کل مشترکان اینترنت تا پایان سال 91 در کشور 33 میلیون و 222 هزار و 304 نفر بوده و این در حالی است که تعداد کاربران اینترنت براساس این بررسی ها، 46 میلیون و 267 هزار و 829 نفر اعلام شده است.

در همین حال ضریب نفوذ مشترکان در سال 91 حدود 44 درصد و ضریب نفوذ کاربران در این سال 61.57 درصد اعلام شده است.

ضریب نفوذ اینترنت در سال 91
جمع کل مشترکان	33222304	جمع کل کاربران	46267829
جمعیت کشور براساس آمار رسمی سال 90 مرکز آمار		75149669
ضریب نفوذ مشترک در سال 91	44.21 درصد	ضریب نفوذ کاربران در سال 91	61.57 درصد

 

اطلاعات اینترنتی

آمار جالب درباره اینترنت: از 2.7 میلیارد "لایک" روزانه فیس بوک تا گران ترین دامنه دنیا

نردبان - طی هر سال در دنیا و همچنین اینترنت آن قدر اتفاقات ریز و درشت مهم به وقوع می پیوندد که جمع آوری همه آنها در یک مطلب کاری ناممکن است. در اینجا تنها قصد داریم نگاهی مختصر به اینترنت سال ۲۰۱۲ از نگاه موسسه مانیتور اینترنت pingdom داشته باشیم. 

پینگدام می گوید برای جمع آوری چنین اطلاعاتی تا انتهای اینترنت رفته اند و از آنجا برگشته اند (کدام یک از شما کتاب "سفر به آنجا و بازگشت دوباره" را می شناسد؟) و سپس به بررسی و مقایسه یک لیست بسیار جذاب پرداخته اند. برخی از این اعداد و ارقام به بازه زمانی خاصی تعلق داشته و برخی مربوط به کل سال هستند. 

اما هر چه هست، نگاهی جذاب و آموزنده به داستان اینترنت در سال ۲۰۱۲ دارد. در سال ۲۰۱۲ چند ایمیل ارسال شده؟ چند دامنه ثبت شده؟ محبوب ترین مرورگرهای اینترنت کدام بوده اند؟ چند نفر کاربر اینترنت هستند؟ در ادامه مطلب با نردبان همراه باشید تا پاسخ های pingdom برای سوالات این چنینی را ببینیم.

ایمیل

• 2.2 میلیارد - تعداد کاربران ایمیل در سراسر دنیا. 
• 144 میلیارد - تعداد ایمیل های ارسال شده روزانه در سراسر دنیا. 
• 61 درصد - سهم ایمیل های غیر ضروری از کل ایمیل های ارسال شده! 
• 425 میلیون - تعداد کاربران فعال جیمیل در دنیا. که این سرویس دهنده ایمیل را به شماره یک دنیا تبدیل کرده اند. 
• 68.8 درصد - سهم اسپم ها از کل ترافیک ایمیل دنیا. 
• 50.76 درصد - سهم گروه داروها و مشتقات دارویی از کل اسپم های دنیا در ۲۰۱۲. 
• 0.22 درصد - میزان اکانت های ایمیلی که توسط فیشینگ آسیب دیده یا سرقت شدند. نسبت به کل کاربران ایمیل دنیا. 

وب سایت ها، صفحات وب و سرویس دهندگان هاست

• 43 درصد - از یک میلیون سایت برتر دنیا، توسط هاست های آمریکایی میزبانی می شوند. 
• 48 درصد - از ۱۰۰ وبلاگ برتر دنیا با وردپرس مدیریت می شوند. 
• 75 درصد - از ۱۰ هزار وب سایت برتر دنیا با نرم افزارهای بازمتن مدیریت می شوند. 
• 54.9 میلیون - از سایت های دنیا از وردپرس قدرت گرفته اند. 
• 3.5 میلیون - صفحات وب قدرت گرفته از وردپرس که در هر ماه به نمایش درآمده اند. 
• 35 درصد - صفحات وب طی ۲۰۱۲ چاق تر و حجیم تر شده اند. 
• 4 درصد - صفحات وب طی ۲۰۱۲ کندتر شده اند. 
• 191 میلیون - تعداد بازدیدگنندگان سایت های گوگل در آمریکا طی ماه نوامبر. 

وب سرورها

• 6.7 درصد - میزان کاهش وب سایت های قدرت گرفته از آپاچی در ۲۰۱۲. 
• 32.4 درصد - میزان افزایش سهم IIS از وب سایت ها در ۲۰۱۲. 
• 36.4 درصد - میزان افزایش سهم NGINX از وب سایت ها در ۲۰۱۲. 
• 15.9 درصد - میزان افزایش سهم Google از وب سایت ها در ۲۰۱۲.

نام های دامنه

• 246 میلیون - تعداد دامنه های ثبت شده در تمام دامنه های سطح بالا . 
• 329 - تعداد دامنه های سطح بالا. 
• 100 میلیون - تعداد دامنه های تحت دات com در پایان ۲۰۱۲. 
• 14.1 میلیون - تعداد دامنه های تحت دات net در پایان ۲۰۱۲ 
• 9.7 میلیون - تعداد دامنه های تحت دات org در پایان ۲۰۱۲. 
• 6.7 میلیون - تعداد دامنه های تحت دات info در پایان ۲۰۱۲. 
• 2.2 میلیون - تعداد دامنه های تحت دات biz در پایان ۲۰۱۲. 
• 32.44 درصد - سهم سایت GoDaddy.com از تمام دامنه های ثبت شده دنیا در ۲۰۱۲. 
• 2.45 میلیون دلار - قیمت دامنه Investing.com، گرانترین دامنه فروخته شده در ۲۰۱۲.

کاربران اینترنت

• 2.4 میلیارد - تعداد کاربران اینترنت در سراسر جهان. 
• 1.1 میلیارد - تعداد کاربران اینترنت در قاره آسیا. 
• 519 میلیون - تعداد کاربران اینترنت در قاره اروپا. 
• 274 میلیون - تعداد کاربران اینترنت در آمریکای شمالی. 
• 255 میلیون - تعداد کاربران اینترنت در آمریکای لاتین و کشورهای حوزه کارائیب. 
• 167 میلیون - تعداد کاربران اینترنت در قاره آفریقا. 
• 90 میلیون - تعداد کاربران اینترنت در خاورمیانه. 
• 24.3 میلیون - تعداد کاربران اینترنت در اقیانوسیه و استرالیا. 
• 565 میلیون - تعداد کاربران اینترنت در چین. این کشور رتبه اول کاربران اینترنت دنیا را در اختیار دارد.

رسانه های اجتماعی

• 85962 - تعداد پست های ماهیانه منتشر شده در هر Page فیسبوک در برزیل. فعال ترین کشور دنیا در فیسبوک. 
• 1 میلیارد - تعداد کاربران فعال ماهیانه فیسبوک. 
• 47 درصد - سهم خانم ها از فیسبوک. 
• 40.5 سال - میانگین سن کاربران فیسبوک. 
• 2.7 میلیارد - تعداد لایک های روزانه فیسبوک. 
• 200 میلیون - تعداد کاربران فعال ماهیانه تویتر. 
• 9.66 میلیون - تعداد توییت های ارسال شده طی مراسم افتتاحیه المپیک لندن ۲۰۱۲. 
• 175 میلیون - میانگین تعداد توییت های روزانه ارسال شده در ۲۰۱۲. 
• 37.3 سال - میانگین سن کاربران تویتر. 
• 307 - میانگین توییت های سالانه ارسال شده توسط هر کاربر. 
• 51 - میانگین تعداد دنبال کنندگان (فالوورهای) هر کاربر. 
• 163 میلیارد - توییت های ارسال شده از زمان راه اندازی تویتر تا ژولای ۲۰۱۲. 
• 187 میلیون - تعداد کاربران LinkedIn. 
• 135 میلیون - تعداد کاربران فعال ماهیانه گوگل پلاس. 
• 5 میلیارد - دفعات فشرده شدن دکمه +1 گوگل پلاس در هر روز.

مرورگرهای وب

جستجو

• 1.2 تریلیون - تعداد جستجوهای انجام شده در گوگل طی ۲۰۱۲. 
• 67 درصد - سهم گوگل از بازار جستجوی آمریکا.

موبایل

• 1.3 میلیارد - تعداد تلفن های هوشمند مورد استفاده در دنیا. 
• 5.3 میلیارد - تعداد موبایل های مورد استفاده در دنیا. 
• 5 میلیارد - تعداد کاربران موبایل در دنیا. 
• 465 میلیون - تعداد اسمارت فون های اندرویدی فروخته شده در بازار طی ۲۰۱۲. سهم ۶۶ درصدی بازار. 
• 31 درصد - کاربران اینترنتی آمریکا از تبلت و کتابخوان الکترونیک استفاده می کنند. 
• 13 درصد - ترافیک اینترنت دنیا روی موبایل ها است. 
• 1.3 اگزابایت - میزان ترافیک دیتای ماهیانه مصرف شده روی موبایل ها در دنیا. 
• 59 درصد - از ترافیک موبایل دنیا صرف تماشای ویدیو شده است. 
• 500 مگابایت - میانگین ترافیک دیتای ماهیانه مصرف شده توسط هر اسمارت فون. 
• 504 کیلوبیت بر ثانیه - میانگین سرعت شبکه دیتای موبایل جهانی.

ویدیو

• 14 میلیون - تعداد کاربران Vimeo 
• 200 پتابایت - حجم تقریبی کل ویدیوهای تماشا شده در Vimeo طی سال ۲۰۱۲. 
• 1 میلیارد - Gangnam Style، اولین ویدیویی بود که به یک میلیارد بازدید در اینترنت دست یافت. آن هم طی ۵ ماه. این ویدیو تا کنون 1.1 میلیارد بازدید داشته است. 
• 2.5 میلیون - ساعت ویدیوی خبری در یوتوب تماشا شده است. 
• 8 میلیون - تعداد بینندگان پخش مستقیم پرش Felix Baumgartner از لبه فضا در یوتوب. پربیننده ترین پخش مستقیم تاریخ یوتوب. 
• 4 میلیارد - ساعت ویدیو در هر ماه از یوتوب تماشا شده است.

عکس ها

• 7 پتابایت - حجم عکس های اضافه شده به فیسبوک در هر ماه. 
• 300 میلیون - تعداد عکس های جدید اضافه شده به فیسبوک در هر روز. 
• 5 میلیارد - تعداد عکس های آپلود شده در اینستاگرام از ابتدای کار تا سپتامبر ۲۰۱۲ 
• 58 - تعداد عکس های اضافه شده به اینستاگرام در هر ثانیه. 
• 1 - آیفون 4S اپل، محبوب ترین دوربین کاربران فلیکر بوده است.

و اینترنت در ۲۰۱۳؟

از آنجایی که تنها ۲ هفته از سال جدید میلادی گذشته، هنوز نمی دانیم که دنیای اینترنت چه خواب هایی برای مان دیده است. به هر حال، شاید بتوانیم کمی پیش بینی کنیم: 

میزان دسترسی به اینترنت از طریق ابزارهای موبایل افزایش خواهد یافت. رسانه های اجتماعی هم نقش مهم تر و رو به رشدی را در زندگی مان بازی خواهند کرد. کاربران اینترنت بیش از گذشته حریم خصوصی امنی خواهند داشت و حرفه ای تر هم می شوند.

ماجرای اینترنت ملی چیست؟

 اینترنت ملی  چیست؟

شبکه ملی اطلاعاتکه با نام‌های دیگر اینترنت ملی، اینترانت ملی ایران و شبکه ملی اینترنت نیز شناخته می‌شود، پروژه‌ای برای توسعه شبکه زیرساخت امن و پایدار ملی در ایران است. طبق تعریف مصوب در تبصره ۲ ماده ۴۶ قانون برنامه پنجم توسعه و مصوبه شورای عالی فضای مجازی «شبکه ملی اطلاعات کشور، شبکه‌ای مبتنی بر قرارداد اینترنت (IP) به همراه سوئیچها و مسیریابها و مراکز داده‌ای است به صورتی که درخواستهای دسترسی داخلی و اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری می‌شوند به هیچ‌وجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکه‌های اینترانت و خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود.»

ایده اولیه این شبکه در سال ۱۳۸۴ در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تحت عنوان «اینترنت ملی» و «شبکه ملی اینترنت» طرح شد و مراحل مطالعاتی آن در دولت نهم انجام شد. سپس در سال ۱۳۸۹ با عنوان «شبکه ملی اطلاعات» در قانون برنامه پنجم توسعه گنجانده شد و طبق قانون برنامه بنا بر آن بود که این شبکه تا پایان این برنامه، سال ۱۳۹۵، کامل گردد. تا پایان دولت دهم ضمن اصلاحاتی در طراحی، مرحله آزمایشی و پایلوت آن انجام شد. در دولت یازدهم، پس از تعیین الزامات این شبکه توسط شورای عالی فضای مجازی، نسخه اولیه آن افتتاح شد که شامل مرکز تبادل ترافیک داده زیرساخت و کارساز نام دامنه ملی می‌شود و امکان تفکیک ترافیک داخلی و خارجی شبکه را فراهم می‌کند، تا رشد تولید محتوای داخلی و استفاده بیشتر از ترافیک داخلی صورت پذیرد و هزینه‌های ترافیک کاهش پیدا کند و سرعت افزایش پیدا کند./ویکی پدیا

***

تنها مدافع این طرح مجری آن بود که بازهم توضیحات نصف و نیمه چیزی از عطش و ابهام منتقدان و کاربران کم نمی‌کرد.
مقاومت‌ها در برابر این پروژه میلیاردی زمانی بیشتر شد که اینترنت ملی با اسامی دیگری همچون اینترنت پاک و اینترنت حلال نیز معرفی شد. همین‌ها کافی بود تا ظن کاربران اینترنت را به یقین تبدیل کند که بله صورت مساله روشن شد، گویی قرار است بلایی سر اینترنت فعلی بیاید تا از ناپاکی در بیاید.
القاب جدید اینترنت ملی نگرانی‌ها را نه تنها کم نکرد، بلکه افزایش نیز داد و کار را تا جایی برد که مجری کلان طرح یعنی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات رسما استفاده از کلیه اسامی قبلی را منسوخ اعلام کرده و نام این پروژه را شبکه ملی اطلاعات گذاشتند. 
شبکه ملی اطلاعات به زبان سادهشبکه‌‌ ملی اطلاعات در واقع متشکل از زیرساخت‌های ارتباطی، مراکز داده‌ داخلی دولتی و غیر دولتی و همچنین زیرساخت‌های نرم‌افزاری است که در سراسر کشور مستقر است. این شبکه ظرفیت لازم برای «نگهداری و تبادل امن اطلاعات داخلی در کشور به منظور توسعه‌ خدمات الکترونیکی» و «دسترسی به اینترنت» از طریق بستر ارتباطی باند پهن‌ سراسری برای کاربران خانگی، کسب‌وکارها و دستگاه‌های اجرایی را فراهم می‌کند.
طبیعی است که با برخی از توضیحاتی که در بالا آمد شاید چیزی دستگیرتان نشده باشد. به هر تقدیر این توضیح نیمه فنی شبکه ملی اطلاعات بود. اما برای روشن شدن موضوع به زبان ساده یک مثال کمک می‌کند. اگر شما از تهران قصد سفر به اصفهان را داشته باشید هیچ‌گاه از تهران به اروپا سپس جایی در کالیفرنیای آمریکا و از آنجا دور نمی‌زنید و به سمت اصفهان راه نمی‌افتید. اگر چنین کاری کنید گذشته از صرف هزینه و زمان طولانی و استهلاک خودرو با مشکلات دیگر همچون احتمال دستبرد در طول مسیر و خرابی راه‌ها نیز مواجه خواهید شد.
اما این درست اتفاقی است که هم‌اکنون در فضای مجازی ایران در حال وقوع است. یعنی زمانی‌که شما در تهران به همکار کنار دست خود یک ایمیل ارسال می‌کنید ایمیل شما به سرورهایی در آمریکا رفته و سپس به سمت ایران بازگشته و به دست همکار شما می‌رسد. در خصوص مطالعه متن بسیاری از سایت‌های داخلی نیز اتفاق مشابهی رخ می‌دهد.
شاید بگویید خب اشکال این کار کجاست این اتفاق به قدری سریع رخ می‌دهد که این تفاسیری که در پی آمد اصلا احساس نمی‌شود. اما دست نگه دارید. واقعیت آن است که سرعت تبادل اطلاعات در داخل کشور و از طریق شبکه ملی اطلاعات ده‌ها و بلکه صدها برابر بیشتر می‌شود. در ثانی ذهن خود را تنها روی ارسال ایمیل یا بازکردن یک سایت معطوف نکنید. این سرعت بالا را زمانی با جسم و روحتان حس خواهید کرد که در کنار قریب به 25 میلیون نفر سرگرم دانلود یک فایل صوتی، تصویری یا یک نرم‌افزار هستید. اینجاست که قدر سرعت گرانبها می‌شود.
اما یادتان نرود موضوع در این میان فقط سرعت نبود، ما در مثال مذکور با مسائلی همچون استهلاک، هزینه (آن‌هم از نوع ارزی که حالش روشن است)، احتمال دستبرد و خرابی‌های میانه راه نیز مواجهیم.
به هر حال ما هم اکنون برای دسترسی به چیزی که در اتاق کناری ما قرار دارد مجبور به سیر در دور دنیا هستیم که در این میان امکان دستبرد یا کپی‌برداری از اطلاعات ما وجود دارد. این اطلاعات از جهات بی‌شمار دیگری نیز ذی‌قیمت محسوب شده و از سوی دیگر همواره امکان نفوذ به منابع داخلی کشور را نیز فراهم می‌آورد.
البته مواردی که گفته شد بخش کوچکی از سود حاصله از راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات بوده و انتقال ترافیک به داخل کشور سود زیادی را هم نصیب مصرف‌کننده، عرضه کننده خدمات اینترنتی، تولیدکنندگان محتوا و خدمات مبتنی بر وب می‌کند.
کدام کشورها اینترنت ملی دارند؟

این پرسشی است که ذهن بسیاری از کاربران ایرانی را به خود مشغول کرده است. زمانی که حرف از شبکه ملی اطلاعات می‌شود بسیاری از نگاه‌ها به سمت چین و نحوه تعامل این کشور با اینترنت باز می‌گردد و گفته می‌شود شبکه ملی اطلاعات حتما از سیاست‌ها و اقدامات چینی‌ها الگو گرفته شده است.
بله چینی‌ها سیاست‌های بسیار گسترده و خاصی در مواجهه با دنیای مجازی دارند و برای خود نیز سبک خاصی در مدیریت اینترنت دارند، الگوی شبکه ملی اطلاعات ایران نیز البته هیچ شباهتی با آنچه در چین می‌گذرد ندارد. 
اما در سایر کشورها چه می‌گذرد. آنچه ما در کشورمان با نام شبکه ملی اطلاعات می‌شناسیم در دنیا عناوین دیگری همچون شبکه ملی پهن‌باند (NBN) یا شبکه دولت الکترونیکی شناخته می‌شود که گذشته از تفاوت اسمی در عمل ساختار و عملکرد یکسانی با آنچه در ایران در حال وقوع است دارد.
در سال 1993 دولت کانادا طرحی را برای افزایش توسعه باند پهن و میزان اتصال شهروندان پایه‌ریزی کرد. کره‌جنوبی در اواخر دهه 90 طراحی شبکه پهن باند را با سرعت 2 مگابایت بر ثانیه برای هر فرد آغاز کرد. دولت سوئد در سال 1999 سیاست توسعه شبکه های فیبر (باندپهن) را اجرایی کرد. دولت آلمان نیز در سال 1999 طرح « D21باند پهن» را برای حمایت و گسترش جامعه اطلاعاتی، به اجرا درآورد. دولت فرانسه نیز در سال 2001 راهبرد ملی با عنوان «پهن‌باند برای همه» را توسعه داد که تمرکز آن بر گسترش باند پهن در نواحی روستایی بود. انگلیس، هلند، استرالیا، هند، قطر و این اواخر عربستان سعودی نیز شبکه‌هایی مشابه دارند.
بد نیست بدانید امروزه کم نیستند سایت‌هایی در کشور آمریکا که دسترسی به آن سایت‌ها برای افراد خارج از این کشور غیر ممکن بوده و تنها بر بستر شبکه داخلی و برای آمریکایی‌های داخل کشور در دسترس است. بخش قابل توجهی‌ از اقدامات دولت‌ها در این خصوص مصون نگاه داشتن فضای مجازی و خدمات داخلی از حملات خارجی از یک‌سو و پایدار نگاه داشتن کل شبکه از سوی دیگر است.

باراه اندازی اینترنت ملی اینترنت قطع می‌شود یا نه؟

همه اینها که گفته شد یک طرف، پرسش اصلی خوانندگان این مطلب که مهم‌ترین دغدغه ایشان نیز به شمار می‌رود همچنان باقی است. شاید شما هم به این نتیجه رسیده باشید که خب قبول شبکه ملی اطلاعات خوب است اما تکلیف اینترنت چه می‌شود، تعطیل می‌شود یا نه؟
اینترنت در کشور تاکنون به دلایل متعددی قطع شده است. از لنگر کشتی‌هایی که به طرز فوق‌العاده‌ای مستقیما روی فیبرنوری اتصال ایران افتاده و منجر به قطع آن می‌شد و اتفاق عجیب‌تر از آن، کوسه‌هایی که علاقه خاصی به طعم فیبرنوری مسیر ایران داشته و با جویدن و خوردن آن اینترنت را قطع می‌کردند تا بیل‌های مکانیکی پیمانکاران وزارت راه و شهرداری‌ها که بدون توجه به حریم فیبرنوری و در هنگام عملیات عمرانی فیبرنوری را قطع می‌کردند، همه از جمله دلایل فنی قطع اینترنت کشور به شمار می‌روند.
قطعا شما هم خبر اخیر بسیاری از رسانه‌ها به نقل از معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات را شنیدید که قول قطعی داد که اینترنت ایران دیگر هرگز قطع نخواهد شد.

بسیاری از روزنامه‌ها که کمتر با مقوله اطلاعات و فناوری اطلاعات آشنا بودند مشتاقانه این موضوع را با آب و تاب و تیترهای درشت منعکس کردند و بسیاری از مردم نیز آن روز روزنامه‌های مذکور را خریدند تا ببینند داستان از چه قرار است.
موضوع ساده و پنهان در سخنان این مقام مسوول و البته زیرک، آن است که قطع اینترنت از نظر فنی دیگر غیرممکن است، چرا که مثلا مسیرهای جایگزین و موازی زیادی پیش‌بینی و فراهم شده که در صورت قطع یک مسیر، بلافاصله مسیر دیگری فعال شده و این موضوع مانع قطع کامل یا افت محسوس اینترنت در ایران می‌شود.
اما واقعیت آن است که اینترنت در ایران تنها به علت مسائل فنی دچار قطعی و اختلال نشده و مسائل غیر فنی نیز در آن دخیل بوده و هست. از این رو باید گفت شبکه ملی اطلاعات لزوما منجر به قطعی یا با هدف قطع کردن اینترنت طراحی نشده و ارتباط مستقیمی با این مقوله ندارد.
شبکه ملی اطلاعات باشد یا نباشد در زمان مقتضی و در صورت لزوم و صلاحدید اینترنت به دلایل فنی یا غیرفنی با قطعی یا اختلال مواجه خواهد شد./منبع:روزنامه قدس

***

وقتی بعضی از تحصیلکرده ها(مهندسین)ما جوگیرمی شوند وحرفهایی می زنند که هیچ مبنای علمی وعقلی ندارد

اخه میشه شبکه جهانی"اینترنت"که مرکزش در کانادا وامریکاست را بگیری وسروته اش را ببری  "بنام ملی"بکنی ! که شدنی نیست وبعدش نامش را بگذاری"ملی،پاک"بازخدارا شکر که نگفتند ما این تکنولوژی را میخواهیم "بومی"کنیم .درزمان دولت آقای رفسنجانی عده ای ازمهندسین ما بجای اختراعات واکتشافات به موازات علوم روز"راه مقابله با تکنولوژی غرب"افتخاراتشان این بود که "پارازیت بفرستند که کانالهای ماهواره قابل دسترسی برای ایرانیان نباشد(حدود200نفربا جمع آوری طوماری درروزنامه جمهوری اسلامی آمادگی خودرا برای مقابله اعلام کرده بودند)

 

وارد اینترنت پاک نمی‌شویم

  گوگل ارث اسلامی چیست؟

به اعتقاد دبیر شورای عالی فضای مجازی تا زمانی که نتوانیم شرایطی ایجاد کنیم که اینترنت با سرعت منطقی به دست کاربران برسد مشکل اینترنت کشور برطرف نخواهد شد. 
مهدی اخوان بهابادی درباره‌ نامگذاری طرح‌هایی مانند گوگل ارث اسلامی اظهار کرد: این طرح توسط وزارت ارتباطات اعلام شده و تاکنون برای تحقق این پروژه طرحی به شورای عالی مجازی ارسال نشده است، در چنین شرایطی تبعاً نمی‌توانیم در مورد این موضوع اظهارنظر کنیم. 
وی ادامه داد: البته به نظر می‌رسد وزیر محترم ارتباطات بیشتر براساس تجربه‌ای که در حوزه تصدی قبلی خود داشته‌اند و همچنین ارتباط آن با این مسأله قصد داشته‌اند از تجربیات خود استفاده کنند، اما به هرحال تاکنون چنین طرحی تنها در حد عنوان است و تا زمان ارائه‌نشدن آن نمی‌توان موضوع را پیگیری کرد. 

آیا اینترنت ملی همان "فیلترینگ"است؟
اخوان در ادامه در پاسخ به اين سوال مبنی بر پیشنهادات ایران در مجامع جهانی در ارتباط با اینترنت پاک و این‌که 

آیا مسیر اینترنت پاک از فیلترینگ می‌گذرد اظهار کرد: مانند موضوع قبلی، شورا به این موضوع هم ورود پیدا نکرده و اعتقاد داریم باید در انتخاب الفاظ در حوزه‌ فضای مجازی دقت بیشتری صورت بگیرد. 
وی ادامه داد: گاه با طرح عناوین و اسم‌های جدید و جذاب،نه تنها در ذهن ملت، بلکه در ذهن جهانیان ابهاماتی ایجاد می‌کنیم که بی‌شک این موضوع تبعاتی برای کشور به دنبال دارد. 
دبیر شورای فضای مجازی همچنین تصریح کرد:

تاکنون در شورای عالی فضای مجازی موضوعی مانند اینترنت پاک مطرح نشده و تنها پیشنهاداتی درباره‌ نظام پالایش مطرح شده و این‌گونه عنوان شده است که راهکاری برای اعمال فیلترینگ مختلف براساس نوع کاربران ایجاد شود که البته مقدمه‌ این کار احراز هویت کاربران است که براین اساس امکان تفکیک خدمات برای کاربران وجود داشته باشد. 
اخوان در ادامه در پاسخ به سوالی که درباره‌ سرعت اینترنت و محدودیت‌های اعمال شده توسط شورا مطرح شده بود، توضیح داد: تاکنون محدودیتی برای استفاده از اینترانت در داخل کشور ابلاغ نشده و اگر شبکه اصطلاحاً ملی اطلاعات راه‌اندازی شود، مردم امکان آن را دارند که از خدمات با سرعت بالاتری 
استفاده کنند. /منبع:روزنامه ایران27تیر92

ازمدافعان سرسخت وطراح اینترنت ملی وزیروقت رضا تقی پور  وچندنفردیگر

از شهریور سال جاری شرکت‌های ارائه دهند سرویس‌های اینترنت تنها می‌توانند اینترنت ملی یا همان اینترانت کشوری را ارائه دهند.

۱۳۹۰ رضا تقی پور در حاشیه نشست هم‌اندیشی و راهبردی طرح ملی خرید اعتباری (میزان) در مرکز همایش‌های بین المللی سازمان صدا و سیما،در پاسخ به خبر نگار اقتصادی فارس در خصوص شبکه اینترنت ملی گفت: “طبق برنامه ریزی زمان‌بندی شده چارچوب کلی این شبکه تعیین شده است و طراحی مفهومی آن نیز به پایان رسیده است.” 

وی ادامه داد: اجرای جزئی این شبکه نیز در شهریور ماه سال گذشته صورت گرفت همچنین در حال حاضر بسیاری از دستگاه‌های دولتی برای برقراری ارتباط بین دفاتر خود از اینترنت ملی استفاده می‌کنند و همچنین برخی از مدارس نیز از اینترنت ملی استفاده می‌کنند. 

وی افزاود تاکنون به کاربران خانگی اینترنت ملی ارائه نمی‌شد و شاید به این دلیل برای مردم ملموس نبوده است اما از ابتدای شهریور امسال اینترنت ملی جایگزین شبکه اینترنت جهانی خواهد شد. 

وی در ادامه گفت، هم‌اکنون متقاضیان اینترنت ملی (اینترانت کشوری) می‌توانند برای اخذ این سرویس به مخابرات‌ استانی مراجعه نمایند. 
 
 از شهریور سال جاری نیز شرکت‌های ارائه دهند سرویس‌های اینترنت تنها می‌توانند اینترنت ملی یا همان اینترانت کشوری را ارائه دهند. 

به گفتهوزیر ارتباطات ،این شبکه طبق پیش بینی‌ها ظرف دو یا سه سال آینده به شکل مطلوب خواهد رسید. 

تقی پور افزود: با اجرای این شبکه اینترنت و سرویس‌های متنوع اینترنتی ارزان قیمت در اختیار مردم قرار می‌گیرد.  امنیت و حفظ اطلاعات در درون کشور نیز با اجرای اینترنت ملی تحقق می‌یابد./۱۴ فروردين ۱۳۹۰ 

***

 

معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در تشریح آخرین وضعیت راه اندازی شبکه ملی اینترنت به جزئیات جدیدی از راه اندازی این طرح اشاره کرد و گفت: فاز اول اینترنت ملی فعلا برای کاربران دولتی و شبکه های اختصاصی تا پایان امسال راه اندازی می شود.

علی حکیم جوادی در گفتگو با مهر با بیان اینکه در راستای ایجاد شبکه ملی اطلاعات یکی از برنامه های در دست انجام، جداسازی دسترسی های داخلی از دسترسی های خارجی است، اظهار داشت: اما این به این معنی نیست که ما بخواهیم اینترنت را کاملا قطع کنیم.
برنامه ریزی با PAP ها برای راه اندازی اینترنت ملی

معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با اشاره به قابلیتهای تامین نیازهای داخل کشور از طریق شبکه ملی اینترنت، گفت: با وجود این شبکه نیازهایی که در داخل کشور وجود دارد را از داخل و از طریق دیتاسنترها و مراکز داده داخلی تامین خواهیم کرد و نیاز به سایتهای خارجی از طریق اینترنت بین الملل برای کاربران قابل دسترسی خواهد بود.

وی با بیان اینکه برای عملیاتی شدن این طرح نیازمند برنامه زمان بندی هستیم، اضافه کرد: هم اکنون مشغول برنامه ریزی با شرکتهای اینترنتی و شرکتهای مخابراتی برای انجام این کار هستیم.

حکیم جوادی در پاسخ به این سوال که جداسازی اینترنت از شبکه ملی اینترنت برای کاربر محسوس خواهد بود، تصریح کرد که کاربر نباید خود را ناراحت این موضوع کند و این موضوع اصلا به کاربر ارتباطی ندارد به این معنی که زمانی که کاربر یک موضوع در داخل کشور را جستجو می کند اگر میزبانی و منابع سایت موردنظر در داخل کشور باشد قطعا با سرعت بیشتری به سایت مورد نظر دسترسی پیدا خواهد کرد و چنانچه موضوع مربوط به سایتهای خارج از کشور باشد با سرعتهای تعریف شده برای اینترنت خارجی نیاز خود را تامین می کند.

در اینترنت ملی-

کاربر نگران دزدیدن اطلاعاتش توسط کشورخارجی نیست فقط درداخل کنترل می شود!

رئیس سازمان فناوری اطلاعات ایران هدف از پیاده سازی اینترنت ملی را ارائه سرعت بیشتر و کیفیت دسترسی بهتر به کاربران عنوان کرد و گفت: در شبکه ملی اطلاعات کاربر کمترین نگرانی را خواهد داشت و تنها از این نظر متوجه می شود که با اینترنت ملی کار می کند که اطلاعات داخلی را با سرعت بیشتر و کیفیت بهتری دریافت می کند.

وی به مهر گفت: بر روی سیستم و در شبکه کاربر تفاوتی ایجاد نمی شود و این موضوع تنها توسط سرویس دهنده انجام می شود به این شکل که هر کاربری که امروز از طریق شرکتهای اینترنتی دسترسی دارد با قراردادی که با آن شرکت سرویس دهنده دارد می تواند همزمان هم دسترسی اینترنت و هم شبکه ملی اطلاعات را با سرعت و کیفیت مطرح شده داشته باشد.

فاز آزمایشی اینترنت ملی موفقیت آمیز بود

حکیم جوادی با اشاره به هماهنگی هایی که با مجموعه های مورد نظر در حال انجام است از اجرای موفقیت آمیز فاز آزمایشی شبکه ملی اطلاعات از سوی چند شرکت PAP برای برخی کاربران دستگاههای اجرایی خبرداد و تاکید کرد که مشکل خاصی در اجرای این شبکه وجود ندارد.

اینترنت ملی فعلا برای کاربران دولتی و شبکه های اختصاصی

وی عملیاتی شدن اینترنت ملی را شامل دو بخش کاربران دولتی و شبکه های اختصاصی و نیز کاربران خانگی عنوان کرد و به مهر گفت: در فاز نخست راه اندازی این شبکه برای کاربران دولتی و شبکه های اختصاصی خواهد بود که نهایتا تا پایان امسال انجام می شود و در مورد کاربران خانگی فعلا برنامه زمان بندی نهایی نشده است.

وی انتقال میزبانی سایتهای داخلی به داخل کشور را از جمله اقداماتی عنوان کرد که می تواند کمک موثری به اجرای سریعتر این طرح کند و تصریح کرد: اینترنت بین الملل و شبکه ملی اطلاعات دو مقوله کاملا جدا است که با راه اندازی شبکه ملی اطلاعات، اینترنت بین الملل کمافی السابق ادامه خواهد داشت و تنها ترافیک کاذب را روی اینترنت کاهش خواهیم داد و سرعت دسترسی به سایتهای داخلی افزایش می یابد. / ۲ ارديبهشت ۱۳۹۱الف 

***

کدام کشورها اینترنت ملی دارند؟

 وقتی سخن از شبکه ملی اطلاعات و اینترنت ملی به میان می آید نخستین سوال در باب ضرورت آن است که اساسا چرا باید چنین شبکه ای ایجاد شود و آیا کشور دیگری نیز در جهان چنین کاری کرده است؟ در بخش اول این گزارش از چیستی و چرایی شبکه ملی اطلاعات در ایران سخن گفتیم و در این بخش با نمونه های مشابه آن در سایر کشورها آشنا می شویم.در پاسخ به این سوال باید گفت مشابه‌های بسیاری در دنیا موجود است. البته با کاربردها و تفاوت‌های ساختاری متفاوت. برای مثال NBN یا شبکه باند وسیع در استرالیا و طرح پهنای باند ملی ایالات متحده امریکا در مقیاس‌هایی وسیع، شبکه Kwangmyong در کره شمالی و internet II در آمریکا و میان برخی مراکز پژوهشی در مقیاس‌هایی محدودتر.

البته شبکه Kwangmyong  در کره شمالی به موازات شبکه اینترنت و به صورت مستقل از آن و با هدف محدودیت ارتباطات خارجی کاربران و تأمین نیازهای ارتباطی داخلی راه اندازی شده اما در استرالیا و ایالات متحده در جهت تقویت دسترسی کاربران به منابع اطلاعاتی شبکه جهانی اینترنت با سرعت بیشتر و کیفیت بالاتر.

نکته‌ای که در بررسی شبکه‌هایی چون NBN استرالیا و طرح پهن باند ملی ایالات متحده حائز اهمیت است؛ مقیاس زمان بندی و هزینه های بالای اجرای پروژه است که برای مثال در پروژه NBN که صرفا به بهبود زیرساخت‌های ارتباطی می‌پردازد بالغ بر 35٫9 بیلیون دلار ( بیش از پنجاه هزار میلیارد تومان ) بوده و پیش بینی شده است در پایان سال 2021 بتواند در حدود 93 درصد از جمعیت 20 میلیون نفری استرالیا را تحت پوشش قرار دهد.
 
کشور هند نوعی از شبکه ملی اطلاعات را با نام شبکه ملی دانش داراست. نام‌گذاری شبکه ملی دانش هند از آن جهت است که جمع‌آوری اطلاعات منتج به دانش می‌شود. همچنین در کشور هند مانند ایران، سازمانی به نام سازمان فناوری اطلاعات در زیرمجموعه وزارت ارتباطات این کشور، مسئول شبکه ملی دانش است.

در همسایگی ایران کشور کوچک کویت نیز از چنین شبکه‌ای برخوردار است. یکی از مقامات وقت وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نقل می‌کند « در یکی از سفرها به اجلاس جهانی مخابرات مقامی از وزارت ارتباطات کشور کویت در دیدار با گروه ایرانی عنوان کرد که کویت نیز شبکه‌ای شبیه به شبکه ملی ایران دارد و شبکه آنها چیزی شبیه به شبکه علمی ایران بوده است».

در کشور برزیل شبکه‌ای شبیه به شبکه ملی اطلاعات ایران با عنوان شبکه سلامت وجود دارد.

شاید بارها شنیده اید که بیشترین سرعت اینترنت جهان را کره جنوبی دارد ولی از علت آن بی خبرید!

کشور کره جنوبی که از نظر آمادگی الکترونیک و پهنای باند رتبه نخست را در دنیا دارد و مقامات وقت وزرات ارتباطات بارها در مورد راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات، این کشور را مورد مثال قرار داده‌اند، 80 درصد پهنای باند داخلی است. یعنی شبکه‌‌ای دارد که بی‌نیاز از ارتباطات خارجی، 80 درصد ارتباطات کره در آن داخل به گردش در می‌آید.

چین نیز یکی از کشورهایی است که در کنار استفاده از اینترنت سالهاست شبکه اینترنت ملی خود را راه اندازی کرده است گفتنی است چین در برابر هجمه الکترونیکی آمریکا بیشترین مقاومت بین المللی را تا کنون از خود نشان داده به طوری که تا کنون بیشترین تعداد بازی های ملی رایانه ای، موتور جستجوی ملی، میل سرور های ملی و از همه مهمتر سیستم عاملی ملی را طراحی کرده است. اخیرا دفتر اطلاعات شبکه اینترنت ملی چین اعلام کرده که استفاده کاربران از وبلاگها و دیگر خدمات این شبکه با نامهای مجازی ممنوع است و کاربران باید در فضای مجازی از نام و مشخصات حقیقی خود استفاده نمایند.

و از همه جالبتر شاید مورد اخیر باشد که یک مقام مسئول در وزارت ارتباطات نقل می‌کند : «در آخرین اجلاس ژنو، وزیر ارتباطات روسیه به دیدار نامی وزیر ارتباطات ایران آمد و گفت که شنیده‌ام در ایران در حال راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات هستید و برای ایجاد این شبکه در روسیه خواهان تعامل با ایران شد.»

اما در حالت کلی پس از افشاگر‌های اسنودن در خصوص جاسوسی اطلاعات در امریکا، بسیاری از کشورها از جمع‌آوری اطلاعاتشان در امریکا احساس خطر کرده‌اند. اظهارات اخیر رئیس جمهور برزیل که چندی پیش در این رابطه در رسانه‌ها منتشر شد، قابل تامل است. رئیس جمهور برزیل پس از این اتفاق گفته بود که باید یک شبکه کاملا بومی برای خودمان ایجاد کنیم. وی حتی معتقد بود داشتن دیتاسنتر (مرکز داده) برای خود کافی نیست و حتی باید راهی برای استفاده نکردن از تجهیزات سوئیچ و روتر سیسکو نیز پیدا کنیم.سیسکو یک تولید کننده بزرگ تجهیزات شبکه در آمریکا است.

به دلیل چنین اتفاق‌هایی کارشناسان بر این باورند که مدل ایجاد شبکه داخلی در کشور (چیزی شبیه شبکه ملی اطلاعات ایران) در دنیا در حال جا افتادن است. هم‌اکنون نیز کشورهای متعددی در موضوع حاکمیت اطلاعات در امریکا بحث دارند و می‌پرسند چرا مدیریت شبکه جهانی اینترنت باید در اختیار فقط یک کشور باشد و همه از آن شبکه تبعیت کنند؟

همچنین اطلاعات در دنیا به سمت رایانش ابری حرکت می‌کند و بر این اساس کشورها استراتژی یارانش ابری مخصوص به خود را تعریف کردند.

رایانش ابری نوعی از دسترسی به اطلاعات است که بدون نرم‌افزار خاص و وابستگی به سخت‌‌افزار، دسترسی به اطلاعات را در هر زمان از طریق شبکه میسر می‌کند.

از سوی دیگر دنیا در حال حرکت به سمت استفاده از IPV6 (آدرس‌های اینترنتی نسخه شش) است. IPV6، تعریف IP (آدرس اینترنتی) داخلی و ایجاد شبکه داخلی براساس IP داخلی را بسیار آسان کرده است. دسترسی به اطلاعات براساس یارانش ابری و شبکه داخلی براساس IPهای داخلی دقیقا همان کاری است که در شبکه ملی اطلاعات ایران در حال انجام است.

ادامه روند رویکرد کشورها به اینترنت ملی/برزیل از اینترنت آمریکایی خداحافظی می کند

برزیل به دلیل تغییر رویکرد سیاسی اخیرش و کنار زدن سیاستمداران آمریکایی توسط مردم طی انقلاب دموکراتیک و پیوستنش به گروه اقتصادی بریکس (شامل چین روسیه هند آفریقای جنوبی و برزیل ) که گروه اقتصادی مقاومت در برابر کشورهای بزرگ صنعتی یا گروه جی هشت نیز محسوب می شود به هدف بزرگی برای سازمانهای جاسوسی آمریکا تبدیل شده است.

به گزارش دیجیتال ترندز، دولت این کشور قصد دارد زیرساخت‌های اینترنتی خود را کاملاً متحول کرده و از فناوری‌ها و خدمات آمریکایی استفاده نکند. این کشور همچنین قصد دارد از خطوط فیبرنوری اختصاصی استفاده کند تا مانع از دسترسی نهادهای اطلاعاتی آمریکا به محتوای آن‌ها و سرقت اطلاعات کاربران عادی، شرکت‌های تجاری و همین طور نهادهای دولتی برزیل توسط آژانس امنیت ملی آمریکا شود.

بر اساس افشاگری‌های ادوارد اسنودن پیمانکار سابق آژانس امنیت ملی آمریکا این سازمان به طور مرتب از برزیل و دیگر کشورهای آمریکای لاتین جاسوسی کرده و اطلاعات فراوانی را از شرکت‌های تجاری و سیاستمداران این کشور و حتی رییس جمهور فعلی آن به سرقت برده است. این اقدامات در شرایطی رخ داده که برزیل بر خلاف دیگر کشورهای آمریکای لاتین روابط دوستانه ای با آمریکا دارد. اما اسناد افشا شده توسط اسنودن نشان می‌دهد که کاخ سفید حتی از کشورهای دوست هم جاسوسی می‌کند.

دولت برزیل تصریح کرده که تمامی روابط آنلاین خود را با آمریکا قطع خواهد کرد و در مرحله اول 185 میلیون دلار صرف طراحی یک شبکه فیبرنوری جداگانه خواهد کرد که تا پرتغال امتداد می‌یابد. همچنین دولت این کشور برای تسریع اجرای این طرح و طرح‌های مشابه قراردادهایی را با شرکت‌های آسیایی و اروپایی منعقد کرده و به هیچ وجه شرکت‌های آمریکایی را دخالت نخواهد داد.

برزیل امیدوار است کار راه اندازی این خط فیبر نوری زیردریایی تا سال 2016 به اتمام برسد. برآوردها حاکیست شرکت‌های آمریکایی بابت از دست دادن قراردادهای همکاری در حوزه آی تی که ناشی از افشاگری‌های اسنودن است تا سال 2016 بیش از 35 میلیارد دلار ضرر خواهند کرد.

همه اخبار فوق حاکی از این هستند که شکل گیری شبکه ملی اطلاعات و اینترنت ملی امری دور از ذهن و خلاف رویه عملکرد جهانی نیست بلکه دقیقا حرکت در مسیری است که کشورهای پیشرو جهان مانند کره جنوبی، چین، روسیه، استرالیا و ... در آن قرار دارند./منبع:۱۸ شهريور ۱۳۹۴تسنیم بنقل ازسایت گرداب

***

   آغاز فروش اینترنت ملی کشور؟!

اگر واقعا آنچه شنیده می‌شود در مورد اظهار نظر مسئولان در خصوص اینترنت واقعیت داشته باشد یک فاجعه جدی در ارتباطات کشور در حال وقوع است./بنابر آنچه در برخی رسانه ها در خصوص افزایش فاحش بودجه وزارت ارتباطات در سال 91 اعلام شده، برخی بر این باورند که علی رغم تکذیب های وزارت ارتباطات، اجرای شبکه ملی ارتباطات کشور در سال جاری مسلم است.

در حالی که هنوز هیچ فردی از جزئیات دقیق اینترنت ملی کشور آگاهی نداشته و تمام اظهار نظرها همچنان گمانه زنی های برخی افراد مسئول و غیر مسئول است، برخی شرکت های PAP ارائه اینترنت ملی را آغاز کرده اند.

 چندی پیش از وزیر ارتباطات از ارائه فقط اینترنت ملی از شهریور  ۱۳۹۱ خبر داد، خبری که نگرانی های بسیاری را برای مردم و مسئولین و فعالین حوزه اینترنت ایجاد کرد چرا که هنوز که هنوز است با گذشت مدت بسیاری از اعلام طرح اینترنت ملی کشور، جزئیات دقیقی از این مسئله مهم ارائه نشده و برخی اینترنت ملی را شبکه اینترانت داخلی، برخی همان اینترنت پاک که شامل اینترنت با قابلیت دسترسی فقط به سایت های مجاز، و برخی دیگر تلقی های دیگری از اینترنت ملی دارند.

این گمانه ها و حدس ها در خصوص اینترنت تا بدان جا پیشرفت که رسانه های بسیاری نسبت به عواقب اینترنت ملی و جزئیات پنهان این اتفاق انتقاداتی را مطرح کردند.

 

در این میان سایت جوان به انتشار خبری در خصوص اینترنت ملی جزئیاتی را در این خصوص مطرح کرد که وزارت ارتباطات با ادبیات خاصی نسبت به آن واکنش نشان داد.

وزارت ارتباطات پاسخ داده: «به هر حال انعکاس این خبر، همانند سال گذشته به محملی برای عقده گشایی‌ها و موج سواری‌های تعدادی از شبه رسانه‌ها و محافل سیاسی استعمارگران خارجی بدل شد،‌ رسانه هایی که سعی دارند با طرح منویات نادرست خود، یک مقوله ملی را، به ابزاری برای تخریب کشور بدل کنند.به هر حال انعکاس این خبر، همانند سال گذشته به محملی برای عقده گشایی‌ها و موج سواری‌های تعدادی از شبه رسانه‌ها و محافل سیاسی استعمارگران خارجی بدل شد،‌ رسانه هایی که سعی دارند با طرح منویات نادرست خود، یک مقوله ملی را، به ابزاری برای تخریب کشور بدل کنند.

اما معلوم نیست، چرا مسوولان این سایت خبری، خواسته یا ناخواسته، به عنوان ارگان تبلیغاتی غرب، عمل کرده و با فراهم آوردن خوراک خبری برای این رسانه های معاند، زمینه سوء استفاده از مطلبی بی پایه و اساس را فراهم کرده اند و در مطلبی یکسویه، غیر حرفه ای، و حتی کاملا توهمی!!، نسبت به موضوع مهم، تخصصی و کاملا واقعی ایجاد شبکه ملی اطلاعات، مطالبی یک سر تخیلی را، بدون وجود منبع رسمی و معتبر داخلی، از قول وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات بیان کنند.

لذا، علی رغم مطرح شدن این موضوع به صورت مکرر از سوی وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات و دیگر مسوولان این وزارت خانه بار دیگر تاکید می شود که راه‌اندازی شبکه ملی اطلاعات جزء تکلیف دولت طبق برنامه پنجم توسعه است و دکتر تقی پور نیز در این خصوص بارها تصریح کرده است که

این شبکه در فازهای مختلف در طول برنامه پنجم توسعه به بهره برداری خواهد رسید

و با وجود شبکه ملی اطلاعات، پهنای باند مورد نیاز داخل از پهنای باند دسترسی به شبکه جهانی اینترنت تفکیک می شود و به صورت همزمان امکان دسترسی به شبکه داخلی و شبکه جهانی اینترنت فراهم خواهد بود و در عین حال می توان اطلاعات را با امنیت بیشتر و در راستای تحقق هرچه سریع تر دولت الکترونیکی انتقال داد.»

 اما آنچه مسلم است این است که برخی شرکت های ارائه دهنده سرویس اینترنت فروش اینترنت ملی یا همان به قول وزارت ارتباطات «شبکه ملی اطلاعات» را آغاز کرده اند که تصویر زیر مربوط به ارائه این سرویس می باشد.

گفتنی است، بنابر آنچه در برخی رسانه ها در خصوص افزایش فاحش بودجه وزارت ارتباطات در سال 91 اعلام شده، برخی بر این باورند که علی رغم تکذیب های وزارت ارتباطات، اجرای شبکه ملی ارتباطات کشور در سال جاری مسلم است. 

خبر آمد فاجعه ای در راه است!
در همین راستا معتمدی، وزیر سابق ارتباطات در مصاحبه با ایتنا نسبت به این مسائل و اخبار واکنش نشان داده و اعلام کرده که فاجعه ای در حوزه ارتباطات در حال وقوع است.

وزیرارتباطات :خود من درست نمی‌دانم منظور مسئولان از اینترنت ملی چیست

معتمدی در پاسخ به سوالی که پرسیده بود در مورد طرح شبکه ملی اینترنت چیست؟ گفته است: 
«متاسفانه هم اکنون در کشور ما اینترنت را امنیتی کرده و کنترل آن را از وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات گرفته‌اند؛ در زمان ما دولت و وزارت ارتباطات با قوانینی که وجود داشت این بخش را کنترل می‌کرد و اجازه نمی‌داد هرکس هر کاری که می‌خواهد در این راستا انجام دهد؛ شکی نیست که آن زمان هم اگر اینترنت را می‌دانند به وزارت اطلاعات از منظر امنیتی به آن نگاه می‌کرد و اگر به وزارت دفاع می‌سپردند از بعد دفاعی آن را می‌دید.

اما در آن زمان ما فکر می‌کردیم که نقشمان این است که امکانی را فراهم کنیم که در چارچوب قانون همه از این شبکه استفاده ببرند. باید توجه داشت که ارتباط حقوق مردم است و قطع کردن و جلوی آن را گرفتن یعنی حقوق مردم را پایمال کردن؛ البته این به این معنی نیست که همه چیز را آزاد کنیم بلکه باید در چارچوب قوانین مسائل را رعایت کنیم . به نظر من در این زمینه وضعیت خوبی نداریم و معنای آن کنترل نیست بلکه افراط است.

من معتقدم که اگر بخواهیم در برخورد با اینترنت اینگونه افراط کنیم راه‌‌هایی وجود دارد که باعث می‌شود مهار آن از دست حاکمیت خارج شود. البته در این زمینه اگر شبکه ملی را توسعه دهیم و افراط هم نکنیم می‌توان اعتماد کاربران را جلب کرد در غیر اینصورت مردم با دور زدن حاکمیت در هر خانه‌ای با دیش ماهواره‌ای اطلاعات اینترنت را رد و بدل خواهند کرد.

 با این وجود شما با راه‌اندازی شبکه ملی اینترنت موافق هستید و این در حالی است که کاربران و کارشناسان نسبت به راه‌اندازی این شبکه موضع گیری‌‌هایی دارند.

نه منظور من از شبکه ملی، شبکه اینترنت ملی نبود؛ خود من درست نمی‌دانم منظور مسئولان از اینترنت ملی چیست. براین اساس خوب بود مسئولان خیلی شفاف و روشن هدفشان و روش کارشان را توضیح می‌دادند تا حدس و گمان کاربران و کارشناسان در این زمینه روشن شود.

از لحاظ فنی راه‌اندازی شبکه ملی اینترنت به چه معنی است و آیا مدلی برای آن وجود دارد؟
اینترنت ملی خیلی معنی ندارد

چون شبکه‌‌های اینترنت همه‌شان ملی هستند اما با یک پروتکلی همه‌شان به هم وصل می‌شوند و جنبه جهانی پیدا می‌کنند

 هر شبکه‌ای در هر کشوری می‌تواند ملی تلقی شود و زمانی که به هم وصل می‌شوند ارتباطات جهانی شکل می‌گیرد.

با این وجود یک شبکه دیگر به موازات این شبکه تا زمانی که راه نیفتاده است نمی‌توان در مورد آن نظری داد اما از نظر فنی و فیزیکی معنادار نیست،

 

رابطه  VPNبا اینترنت ملی

 الان روی همین شبکه اینترنت هم می‌توان با VPN شبکه‌‌های اختصاصی درست کرد.

بنابراین خیلی از نظر فنی توجیه ندارد که به موازات شبکه اینترنت یک شبکه دیگری ایجاد و مجددا هزینه شود.

البته اگر به این معنا باشد که خیلی متکی به اطلاعات دنیا نباشیم و خودمان هم تولید محتوا کنیم و دنیا را از نظر زبان فارسی تغذیه کنیم این ایده خوب و قابل تقدیری است. برای اینکه صدایمان را به دنیا برسانیم باید اطلاعات علمی‌ بیشتری تولید کنیم و زبان ملی‌مان را ترویج کنیم.

اما یکی از دلایلی که در مورد راه‌اندازی شبکه ملی اینترنت مطرح می‌شود این است که برای ارتباطات داخلی نیازی به پهنای باند بین‌الملل نباشد و امور داخلی در کشور استفاده شود، آیا این تعبیر درستی است؟
یک تعبیر همین است که اگر کار‌های داخلی داریم نیازی به شبکه بین الملل نباشد که البته این را هم می‌شود به نوعی با VPN ایجاد کرد.

به نظر من دیگر نیازی نیست دوباره سرمایه‌گذاری کنیم و همه چیز را دوباره انجام دهیم در همین شبکه موجود هم می‌شود اینترانت تعریف کرد. اما اگر اینترنت ملی به این معنا است که جلوی اینترنت را بخواهیم بگیریم یک کار عجیب و غریب است و امکان‌پذیر نیست؛ به طور قطع برگشت به زمان ۳۰ سال پیش امکان ندارد. مثل این است که بگوییم ماشین‌‌‌ها را کنار بگذارید و با درشکه بروید!

 

باید توجه داشت که تولید اطلاعات در دنیا آنقدر زیاد است که جمع‌آوری اطلاعات خوب در داخل غیرممکن است و اگر قرار است این اتفاق بیفتد معنایش آن است که ما از ۹۸ درصد اطلاعات خوب دنیا باید صرفنظر کنیم. بعید می‌دانم مسئولان نیز اینچنین نظری داشته باشند و ممکن است یک سری اینگونه دیدگاه‌‌هایی داشته باشند و ندانند که تبعات آن چقدر سنگین است.

در هر صورت من براساس شنیده‌‌‌‌ها صحبت می‌کنم و ممکن است این شنیده‌‌‌‌ها واقعیت نداشته باشد. باید بدانیم که جهانی شدن یک واقعیت است که ما باید حفظ منافع ملی در آن شرکت کنیم 

اگر واقعا آنچه شنیده می‌شود در مورد اظهار نظر مسئولان در خصوص اینترنت واقعیت داشته باشد یک فاجعه جدی در ارتباطات کشور در حال وقوع است».۲۰ فروردين ۱۳۹۱ عصرخبر

***

 

اینترنت درکره شمالی

 

 کره‌ی شمالی یکی از محروم‌ترین کشور‌های دنیا به لحاظ تکنولوژیکی محسوب می‌شود. با اینکه در این کشور اینترنت وجود دارد اما فقط مقامات بلندمرتبه نظام، می‌توانند از آن استفاده کنند

کره شمالی اجازه‌ی دسترسی عمومی به اینترنت را نمی‌دهد و قوانین سخت‌گیرانه‌ای در این باره دارد. این قوانین نه تنها برای شهروندان کره‌ی شمالی، که برای سران کشورهای خارجی یا سایرینی که از این کشور بازدید می‌کنند هم صدق می‌کند. بنا بر ادعای کمیته‌ی حمایت از روزنامه‌نگاران، کره‌ی شمالی بیشترین سانسور را در تمام زمینه ها بین کشور جهان انجام می‌دهد

 

درکره شمالی موبایل هم محدویت داره تاچه برسدبه اینترنت!

 

در سال ۲۰۰۴، پیونگ‌یانگ هر گونه تلفن همراه تجاری یا خصوصی و اساسا هر استفاده‌ای از تلفن همراه را ممنوع اعلام کرد. با همه‌گیر شدن و پیشرفت انواع تلفن‌های هوشمند و فناوری اطلاعات، دولت کره‌ی شمالی این فنّاوری جدید را نوعی طغیان در نظر گرفته  و شهروندانش را از دسترسی به آن محروم کرد.

 

 بنا بر جدیدترین گزارش نیویورک‌ تایمز، تنها ۱۰۲۴ آی‌پی آدرس در کره‌ی شمالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بیشتر این آی‌پی‌ها هم البته در فضای کوآنگ‌میونگ (اینترنت کنترل شده‌ی ملی کره‌ی شمالی) حضور دارند. تعداد موارد رسمی‌ای که از گستره‌ی بزرگ‌ترین از اینترنت استفاده می‌کنند، رقمی بسیار کمتر از این است.

ارتباطات اینترنتی کره‌ی شمالی در وهله‌ی اول توسط شرکت «استار جوینت ونچر» که حاصل همکاری اداره‌ی پست و ارتباطات پیونگ‌یانگ و گروهی در تایلند بود، حاصل‌ شده است. اما دسترسی مقامات بالای حکومت از جمله رهبران حزب و «کیم جونگ اون» به اینترنت از طریق ارتباطاتشان با چین امکان پذیرفته است.

محرومیت جدید از دسترسی به اینترنت در این کشور، واکنشی به یک حمله‌ی درون سرویسی و یک حمله‌ی سایبری یا به بیان بهتر یک خرابکاری سایبری علیه  شرکت سونی بود. طبق گفته‌ی نیویورک تایمز، این حرکتی سریع  علیه دسترسی کره‌ی شمالی بود که با صرف هزینه و وقت زیاد این کشور توانست دوباره کنترل امور را در دست بگیرد.

 عدم دسترسی شهروندان به اینترنت در کره‌ی شمالی مسئله‌ی متفاوتی بود. چرا که فقط افراد بخصوصی در پیونگ‌یانگ اینترنت را در اختیار دارند و این موضوع هم فقط روی آنها تأثیر می‌گذراد. مردم معمولی کره‌ی شمالی از اتفاقاتی که افتاده بود اصلا باخبر هم نشدند./ اردیبهشت ۹۵کجارو

 

***

«اینترنت ملی» ارتباط با اینترنت جهانی راقطع نمی‌کند

تا پیش از انتخابات «محمود واعظی» چهره‌ای رسانه‌ای نبود. آن‌طور که خودش می‌گوید بیشتر سرگرم فعالیت‌های علمی بوده است. واعظی در زمان انتخابات یکی از یاران روحانی به‌شمار می‌رفت و از مشاوران او بود. بعد از انتخابات در گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای نام او به‌عنوان وزیر امورخارجه مطرح شد. اما در کابینه تدبیر او به‌عنوان وزیر ارتباطات معرفی شد  آنچه می‌خوانید گفت‌وگوی شرق با وزیر ارتباطات

• سوالی که همواره در دولت قبل هم برای مردم ایجاد شده بود بحث راه‌اندازی «اینترنت ملی» است و اینکه آیا اینترنت ملی چیزی شبیه شبکه «اینترانت» بوده و اتصالش با شبکه جهانی قطع است یا اینکه گسترش آن در راستای افزایش پهنای باند اینترنت کشور خواهد بود؟
ایجاد شبکه ملی اطلاعات طی چند سال اخیر در مجموعه وزارت ارتباطات مورد توجه قرار گرفته، شبکه‌ای که در ابتدا به اشتباه از آن به نام اینترنت ملی نامبرده می‌شد و با توجه به تعاریف و سیاست‌های مشخص‌شده نام کارشناسی شبکه ملی اطلاعات برای آن در نظر گرفته شد تا تمامی جوانب، اهداف مورد نظر در این حوزه را دربرگیرد. در این راستا، قانون برنامه پنجم توسعه کشور با توجه به اهمیت موضوع ایجاد شبکه ملی اطلاعات، از این شبکه به صراحت نامبرده و تعریف و شرایط اختصاصی آن را مشخص کرده است. در تبصره ماده ۴۶ قانون برنامه پنجم توسعه، شبکه ملی اطلاعات، شبکه‌ای مبتنی بر قرارداد اینترنت به همراه «سوییچ‌ها»، «مسیریاب‌ها» و «مراکز داده» است به‌صورتی که درخواست‌های دسترسی داخلی و اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری می‌شوند به هیچ‌وجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکه‌های اینترنت از نوع خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود، تعریف شده است.
ویژگی‌های این قانون برای ایجاد شبکه مذکور در نظرگرفته بسیار تخصصی و کارشناسی است به‌گونه‌ای که در این قانون آمده است، شبکه ملی اطلاعات متشکل از زیرساخت‌های ارتباطی، «مراکز داده» توسعه‌یافته داخلی دولتی و غیردولتی و همچنین زیرساخت‌های نرم‌افزاری است که در سراسر کشور گسترده شده است. این شبکه ظرفیت لازم برای نگهداری و تبادل امن‌تر اطلاعات داخلی در کشور به‌منظور توسعه خدمات الکترونیکی و دسترسی به اینترنت از طریق بستر ارتباطی باند پهن سراسری را برای کاربران خانگی، کسب‌وکارها و دستگاه‌های اجرایی فراهم می‌کنند. این سوال برای برخی کاربران ایجاد شده بود که آیا جدایی اینترنت از اینترانت که قرار است در فاز اول اجرایی‌شدن شبکه ملی اطلاعات انجام ‌شود به منزله این است که

 

اگر اطلاعاتی در داخل بود، نمایش داده می‌شود در غیراین صورت محیط اینترنت امکان جست‌وجوهای دیگر را نمی‌دهد؟

این درست نیست چرا که جدایی این شبکه از اینترنت مفهومی فنی است و منظور از جدایی، مرزبندی این دو شبکه است که از آن به بعد «شما» (شبکه ملی اطلاعات) قابلیت پیاده‌سازی در ارگان و بخش‌های مختلف را خواهد داشت. ما با علم بر اینکه تمامی اطلاعات در کشور موجود نیست و الزاما نباید هم اینگونه باشد این شبکه را توسعه دادیم و بر این اساس هر زمان کاربران اطلاعات مورد نیازشان را در داخل کشور نیافتند، به شبکه اینترنت هدایت می‌شوند و بر روی پهنای باند بین‌الملل می‌روند تا بتوانند شبکه جهانی را برای هدف خود جست‌وجو کنند.
هر زمان تولید داخلی محتوا به مرحله‌ای برسد که کاربران نیازی به گذر از مرزهای مجازی کشور نداشته باشند عملا کمتر به استفاده از اینترنت روی خواهند آورد اما ارتباط با این شبکه عظیم جهانی هیچ‌گاه قطع نخواهد شد چراکه محتوایی در این بستر وجود دارد که اگر دسترسی قطع شود، خودمان متضرر خواهیم شد.

• بحث فیلترینگ یکی از داغ‌ترین مسایل مبتلا به جامعه است که با گسترش دامنه فیلترینگ در سال‌های گذشته در واقع دسترسی موضوعی مردم به بسیاری از سایت‌های آموزنده نیز قطع شده؛ آیا تصمیمی برای کاهش دامنه این اقدامات محدود‌کننده، اندیشیده شده است؟
تعیین مصادیق فیلترینگ توسط کمیته‌ای که خارج از وزارت ارتباطات بوده و به این منظور تشکیل شده مشخص و با اعلام به وزارت ارتباطات فیلترینگ صورت می‌گیرد. بنابراین وزارت ارتباطات مجری مصوبات این کمیته است.

• در حال حاضر اغلب شبکه‌های اجتماعی تحت وب همانند فیس‌بوک و توییتر در ایران فیلتر هستند، با توجه به عضویت برخی اعضای کابینه در این قبیل شبکه‌های اجتماعی، آیا قرار نیست درخصوص رفع فیلتر از این سایت‌ها تدبیری اندیشیده شود؟
موضوع رفع فیلتر شبکه‌های اجتماعی در کارگروهی خارج از وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در حال بررسی است که به محض دریافت نتایج بررسی‌ها و تصمیمات اتخاذشده، به طور رسمی به اطلاع عموم مردم خواهد رسید.

• شورای عالی فضای مجازی چگونه راه‌اندازی شد و نقش وزارت ارتباطات در این شورا چیست؟
مساله فناوری مجازی بخشی از زندگی جامعه و در همه ابعاد زندگی و در ارتباط با فضای کسب‌وکار، تحصیل، کار، دولت، مسایل آموزش، تجارت و... نقش دارد، بنابراین ابتکاری که مقام‌معظم‌رهبری نزدیک به ۲۰ ماه قبل داشتند یعنی شورایعالی فضای مجازی، امری بسیار مهم برای این عرصه بود. چون فضای مجازی فقط در اختیار ما نیست و به همه رفتارهای دیگر و همه دستگاه‌های مختلف مرتبط هستند. ما ظرفی را آماده می‌کنیم که محتوای این ظرف توسط مردم، فضای آموزشی – فرهنگی و... به وجود می‌آید؛ بنابراین نیازمند این هستیم که این کار بزرگ جایی سیاستگذاری شود. در نتیجه حکم مقام‌معظم‌رهبری که نیمه اول اسفند بود و دیگر جلسه‌ای هم نداشتند، اختلافاتی هم به وجود آمده بود؛ یک ماه و نیم قبل آقای روحانی حکمی به من داد و من باید همه مشکلات محتوایی- ساختاری و حقوقی را برطرف می‌کردم. شنبه گذشته اولین جلسه در دولت جدید تشکیل شد، جلسه بسیار خوبی بود و همه اعضای جلسه نگاه بسیار روشنی به شورایعالی فضای مجازی داشتند. در این جلسه مشخص شد باید همه دستگاه‌های دولتی همکاری لازم را داشته باشند تا این حکم محقق شود. یکی از تصمیمات در این جلسه ساماندهی شبکه ملی اطلاعات بود. متاسفانه در جامعه ما چون مردم عادی ورود به این مسایل تخصصی ندارند ما هم شاهدیم که ابهاماتی در ذهن مردم ایجاد می‌شود.

• چه ابهاماتی؟
وزارت ارتباطات و دولت به‌خوبی می‌داند مردم به اینترنت نیاز دارند اما

شایعاتی وجود دارد که اینترنت ملی و شبکه ملی ارتباطات، ارتباط مردم را با اینترنت بین‌المللی قطع می‌کند، این حرف از اساس درست نیست. هیچ طرح و برنامه‌ای در دولت وجود ندارد که مردم ارتباط‌شان به اینترنت بین‌الملل قطع شود. وقتی در داخل کشور شبکه ملی اطلاعات درست کنیم یعنی دسترسی بر آنچه در ایران است، سریع است. در نتیجه ما می‌خواهیم به مردم سرویس بهتر ارایه دهیم.

• شورای فیلترینگ چه نقشی در این امر ایفا می‌کند؟ ‌
شورای فیلترینگ شورایی است که در قوه قضاییه تشکیل شده و وزارت ارتباطات هم یکی از اعضای این شوراست. هدف این شورا این است که آن چیزهایی که از نظر اخلاقی دغدغه‌ خانواده‌ها یا از نظر سیاسی دغدغه نظام هست را حفظ کنیم. دنیای امروز بسیار پیچیده است و تکنولوژی به‌سرعت در حال پیشرفت است. این موضوع فقط مربوط به کشور ما نیست و بسیاری از نظام‌ها و دغدغه‌ مردم خود را لحاظ می‌کند.‌

• شما در فیس‌بوک یا شبکه‌های مجازی صفحه‌ای دارید یا خیر؟
نه، من بیشتر درگیر مسایل اجرایی هستم. در گذشته هم اگر وقت آزاد داشتم در کنار کار اجرایی، کار علمی می‌کردم. درواقع فیس‌بوک‌باز نیستم و هیچ‌وقت صفحه‌ای نداشته و ندارم. یک روز کسی به من زنگ زد و گفت تبریک می‌گویم در فیس‌بوک عضو شده‌اید، من هم چک کردم دیدم بله فردی در فیس‌بوک به اسم من صفحه‌ای درست کرده، عکس خوبی هم گذاشته بود، مردم هم نظراتشان را گفته بودند، نظرات مردم را خواندم اما این صفحه‌ها متعلق به من نیست. اگر یک شبکه خوب داخلی وجود داشته باشد، بی‌میل نیستم در آن عضو باشم. من همیشه سعی کردم ارتباطم را با مردم برقرار کنم، بر این اساس اگر روزی این اتفاق بیفتد مایلم صفحه‌های اینچنینی داشته باشم.

• پروانه رایتل از طرف وزارت ارتباطات داده شد اما حواشی بسیاری داشت. کار رایتل به کجا رسید؟

در پروانه‌ای که وزارت ارتباطات به رایتل داد مجوز ارتباط تصویری هم بوده و زمانی که جلو این کار گرفته شده ارتباطی به وزارتخانه ما نداشت. همین حالا که ما صحبت می‌کنیم همه مردم بدون داشتن رایتل ارتباط تصویری دارند. در نتیجه هرکدام از افراد می‌توانند با نصب برخی نرم‌افزارها روی موبایل یا رایانه شخصی خود ارتباط تصویری داشته باشند. اما برخی با تبلیغات نادرست، خانواده‌ها را نگران کرده‌اند به نظر ما این تکنولوژی و ارتباط در دنیا وجود دارد و اینکه ما جلو رایتل را بگیریم چیزی اصلاح‌نشده است. این غلط است که ما فکر کنیم همه مردم دنبال خلاف هستند در واقع بیشتر مردم ما از تکنولوژی به نحو درستی استفاده می‌کنند و اگر اقلیتی استفاده نادرست دارند باید آن اقلیت کم را اصلاح کرد.

• برای بردن اینترنت و فناوری به مناطق محروم چه برنامه‌ای دارید؟ ‌
فشار بیش از حدی از جانب مردم و نمایندگان به لحاظ توزیع اینترنت داشتیم. ماجرا این است که ما اینترنت را واگذار نمی‌کنیم. ما این همه فارغ‌التحصیل در زمینه IT داریم و می‌خواهیم زیرساخت و بستر را آماده کنیم تا بخش خصوصی این کار را انجام دهد. شرکت‌هایی هستند که این کار را انجام می‌دهند. اینها یک پنهای باند محدودی را در اختیار دارند. معتقدیم کسانی که در مناطق محروم و مرزی زندگی می‌کنند هیچ فرقی با فردی که در تهران است نباید داشته باشند چراکه امکانات متعلق به تمام مردم ایران است. وقتی یارانه، ثبت‌نام‌ دانشگاه و هزار و یک موضوع دیگر را از طریق اینترنت انجام می‌دهیم پس باید دسترسی همه مردم را به اینترنت برقرار کنیم.

/ایتناآبان ۱۳۹۲ بنقل از مصاحبه شرق باواعظی

***

 موتورهای جستجوی بومی

استفاده از موتورهای جستجوی بومی دارای مزایای بسیاری است که یکی از مهمترین آنها ارائه نتایج جستجو به زبانهای بومی است، اما گاهی این موتورهای جستجو به قدری در خدمات خود حرفه ای هستند که در کشورهای محل تولد خود از رقبای جهانی پیشی گرفته اند.

موتور جستجوی چینی پربازدید ترین سایت دنیا

Baidu.com موتور جستجوی خدمات گوناگون از جستجو تا شبکه‌های اجتماعی است، این وب سایت همچنین دارای قابلیت جستجو در اینترنت، عکس و فایل‌های صوتی است. از دیگر قابلیت‌های این سایت نوشتن عبارت مورد نظر به خط پین یین و برگرداندن آن به طور خودکار به چینی نوشتاری و جستجو بر اساس آن است. این سایت در سال 2000 راه اندازی شد و در سپتامبر سال 2011 ششمین سایت پربازدید دنیا و پربازدید ترین سایت چین لقب گرفت. در اکتبر سال 2012 بایدو پنجمین سایت پربازدید در دنیا بود.

بایدو 740 میلیون صفحه، 80 میلیون عکس و 10 میلیون فایل چند رسانه‌ای را به صورت فهرست راهنما دارد، بنابراین جای تعجبی ندارد که مردم چین به جای گوگل از بایدو استفاده می کنند و قسمت اعظم سهم بازار موتور جستجو را در چین بایدو به خود اختصاص داده است.

این کشور دارای موتورهای جستجوی دیگری چون Soso.com هم بوده که برای مثال در اکتبر 2012 این سایت در رده 33 جهانی قرار داشته و در رده 11 جدول سایتهای پربازدید چین جای گرفت.

محبوبترین وب سایت روسی

Yandex.ru یک شرکت فناوری اطلاعات روسی است که بزرگترین موتور جستجوی روسیه و هشتمین موتور جستجوی جهان را اداره می کند. همچنین این شرکت توسعه دهنده سرویس‌ها و محصولات اینترنتی بسیاری  محسوب می شود. صفحه خانگی Yandex.ru محبوب‌ترین وب سایت در روسیه به شمار می رود. یاندکس 60 درصد از سهم بازار موتورهای جستجو را در روسیه به خود اختصاص داده است. این موتور جستجو چهارمین موتور جستجوی بزرگ در جهان است به طوری که روزانه 150 میلیون جستجو در آن صورت می گیرد و براساس آمار فوریه 2013 روزانه یاندکس 50.5 میلیون کاربر دارد. این موتور جستجو همچنین حضور گسترده ای در اکراین و قزاقستان دارد و حدود یک سوم از تمام نتایج جستجو در این بازرها و 43 درصد از نتایج جستجو در بلاروس را به خود اختصاص داده است.

ژاپن و موتورهای جستجوی بومی

ژاپن یک بازار مهم اینترنتی است، این بازار مهم دارای سهم خاص خود از موتورهای جستجوی بومی است. کسب اطلاعات درباره موتورهای جستجوی ژاپنی بسیار چالش برانگیز است چرا که اکثر آنها کاملا به زبان ژاپنی نوشته شده و هیچ گزینه انگلیسی هم ندارد. در این کشور استفاده از یاهو نسبت به گوگل در اولویت قرار دارد.

سایت goo.ne.jp که نام آن هیچ ارتباطی به گوگل ندارد محصولی از آزمایشگاه های NTT ( تلگلراف و تلفن ژاپن) است. برخی از گزارشها سایت Goo را در رده سوم سایتهای محبوب و پربازدید در ژاپن طبقه بندی می کنند.

biglobe.co.jp از دیگر پورتالهای جستجوی مهم در میان سایتهای ژاپنی است. در حقیقت این سایت دارای برد وسیعی از اطلاعات و خدمات است.

sagool.jp، یک موتور جستجوی نیز است که در حقیقت نوآوری آزمایشگاه تیم لب در ژاپن است. این سایت تبلیغ کننده یک الگوریتم منحصر به فرد در جستجو بوده که نتایج را بر پایه علایق کاربر ارائه می کند.

jword.jp به عنوان یک موتور جستجو و پورتال خدماتی چون یاهو یا sagool.jp، search.interconnect.co.jp موتور جستجویی شبیه به گوگل از دیگر موتورهای جستجوی بومی ژاپن هستند که در دسترس کاربر ژاپنی قرار گرفته است.

Guruji.com موتور جستجوی هندی است که هدف خود را ارائه نتایج جستجوی بهتر برحسب اطلاعات صفحات هندی تعیین کرده است. این سایت همچنین ارائه کننده مقالات خبری درباره اتفاقات روز و اخباری درباره موضوعات روز و هنر و سرگرمی است.

Kwangmyong به معنای باغی که دور آن دیوار کشیده شده نام اینترنت ملی کره شمالی است که در سال 2000 راه اندازی شد، این سرویس دارای مرورگرهای وب، نامه الکترونیکی، گروه خبری و موتور جستجو است. در کره شمالی تعداد معدودی از افراد با مجوز دولتی به اینترنت جهانهی دسترسی دارند. از این رو Kwangmyong تنها شبکه رایانه ای در دسترس عموم بوده و استفاده از آن برای عموم مردم رایگان است.

Daum.net پورتال کره ای است که طیف گسترده‌ ای از خدمات و سرویس‌های اینترنتی را ارائه می‌کند، که خدماتی چون سرویس رایگان نامه الکترونیک، تالارهای گفتگوی اینترنتی، انواع خدمات خرید اینترنتی و اخبار روز را در برگرفته و به‌عنوان یکی از پورتال وبهای پربازدید در جهان شناخته می‌ شود.

موتورهای جستجوی آلمانی

کشور آلمان نیز مانند بسیاری از کشورهای دیگر دارای موتور جستجوی بومی است.

سایت abacho.de یک موتور جستجو و پورتالی شبیه یاهو استو این سایت دارای قسمت اخبار، علاقمندها، تالارهای گفتگو و نامه الکترونیکی رایگان است. این موتور جستجو به رغم آلمانی بودن خدمات خود را در کشورهایی چون اسپانیا، سوئیس، فرانسه و اتریش نیز ارائه می کند.

fireball.de موتور جستجوی آلمانی است که قسمت اعظم نتایج خود را تا پیش از تعطیل آلتاویستا از این سایت می گرفت از این رو امکان جستجو به زبان انگلیسی نیز در آن وجود داشت. به رغم برخی موتورهای جستجوی ژاپنی امکان جستجو به زبان آلمانی و انگلیسی را فراهم کرده است.

علاوه بر این موتورهای جستجوی دیگر چون Sharelook.de که به عنوان یک فهرست راهنما با 100 هزار مدخل کار می کند، Suche.freenet.de که پورتال اطلاعاتی شبیه به یاهو به زبان آلمانی است و Web.de از دیگر موتورهای جستجوی بومی در آلمان هستند. این کشور علاوه بر این به موتورهای جستجوی جهانی دسترسی محلی دارد که در آن میان می توان به Google.de، Lycos.de، Yahoo.de اشاره کرد.

جستجوگرهای اسپانیایی زبان

 اسپانیولی زبانها در دنیا پس از چینی ها دومین جمعیت بزرگ هستند که عمدتا در اروپا، آمریکای لاتین، جزایر کارائیب و ایالات متحده آمریکا زندگی می کنند، سایتهای اسپانیایی بسیاری وجود دارند که اطلاعات مورد نیاز را به این زبان ارائه می کند.

این فهرست تنها به سایتهایی اشاره کرده از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند.

Abacho.es که در حقیقت متعلق به یک شرکت آلمانی بوده دارای سایتهای Abacho محلی برای چند کشور اروپایی است.

mexicoweb.com.mx یک فهرست راهنما و تنها موتور جستجو  مستقر در مکزیک است.

سایت ozu.es پورتال ارائه کننده خدماتی علاوه بر جستجو است، یکی از خدمات جالب این سایت اسپانیولی زبان علاوه بر ارائه اخبار، طالع بینی و امکان گفتگو ارائه اخبار روز به صورت فایل قابل دانلود PDF است.

terra.es از جمله سایتهای اسپانیایی است که توسط گوگل تغذیه می شود. سایت typicallyspanish.com نیز امکان جستجو به زبانهای اسپانیایی و انگلیسی را برای کاربران خود فراهم کرده است.

Seznam.cz موتور جستجوی بومی در جمهوری چک است که در سال 1996 به عنوان نخستین پورتال جمهوری چک تأسیس شد. این سایت به عنوان یک موتور جستجو و نسخه اینترنتی از کتابهای راهنما آغاز به کار کرد اما امروز این سایت بیش از 15 نوع خدمات اینترنتی ارائه می کند.

ananzi.co.za نام موتور جستجوی بومی در آفریقای جنوبی است که نتایج جستجو کاربر را به سایتهای آفریقای جنوبی محدود می کند. یکی از اهداف این موتور جستجو اطمینان حاصل کردن از هویت بومی و ملی در ارائه نتایج جستجو است. این سایت در سال 1996 تأسیس شد و نخستین موتور جستجوی آفریقای جنوبی محسوب می شود. فهرست این سایت دربرگیرنده بیش از 2 میلیون و 300 هزار سایت مختص آفریقای جنوبی است و این تعداد روزانه درحال افزایش است./۱ مهر ۱۳۹۲ -خبرگزاری مهر

مهمترین موتورهای جستجوی بومی

نام کشور	موتور جستجو
چین	Baidu.com
روسیه	Yandex.ru
هند	Guruji.com
ژاپن	goo.ne.jp
کره جنوبی	Daum.net
کره شمالی	Kwangmyong
اسپانیا	Abacho.es
آلمان	abacho.de
مکزیک	mexicoweb.com.mx
جمهوری چک	Seznam.cz
آفریقای جنوبی	ananzi.co.za

 

  

 

اینترنت ایران ازکجا می آید؟

اینترنت کشور از کجا می‌آید؟

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

 در حال حاضر 9 درگاه اینترنتی در کشور وجود دارد و کابل بوشهر جدید‌ترین مسیر اینترنتی کشور به‌شمار می‌رود که هنوز ترافیکی برروی آن نصب نشده و قرار است طی ماه‌های آتی شاهد فعالیت‌ آن باشیم.

حسن کریمی، مدیر کل مهندسی عملیات شبکه دیتای شرکت زیرساخت در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: در حال حاضر دو درگاه اینترنتی در مرزهای چابهار وجود دارد که هر کدام از آن‌ها با ظرفیتی معادل STM1 64 فعال هستند. بندر‌عباس با ظرفیتی معادل STM1 55، آستارا با STM1 56 و نوردوز با STM1 64 از دیگر درگاه‌های اینترنتی کشور به‌شمار می‌روند.

وی ادامه داد: در مرز‌های بازرگان نیز درگاهی با ظرفیت STM1 96 فعال است و درگاه‌های سه‌رود و جاسک به ترتیب با ظرفیت‌های 64 و STM1 4 دیگر درگاه‌های اینترنتی کشور به‌شمار می‌روند.

کریمی در عین حال عنوان کرد: از طریق 9 درگاه اینترنتی کشور ظرفیتی معادل STM1 467 تامین می‌شود و قرار است در آینده نزدیک ظرفیت مرز آستارا تا STM1 72 و نوردوز تا STM1 64 افزایش پیدا کند.

وی همچنین اظهار کرد: طبق برنامه‌ریزی‌ها درگاه بوشهر نیز با ظرفیتی حدود STM1 64 به فعالیت خواهد پرداخت و بدین ترتیب طی ماه‌های آینده STM1 200 به این ظرفیت افزوده خواهد شد.

مدیر کل مهندسی عملیات شبکه دیتای شرکت ارتباطات زیرساخت در عین حال از درگاه بوشهر به عنوان مسیری جدید نام برد و افزود: مدت کوتاهی زمان لازم است تا شرکت‌های مختلف پیشنهادات خود را در زمینه‌ی قیمت این مسیر ارائه کنند و ما در نهایت ارزان‌ترین پیشنهاد را با توجه به کیفیت آن خریداری می‌کنیم.

اینترنت چگونه کارمی کند.

اینترنت چیست و چگونه کار می‌کند؟

استفاده از اینترنت چنان فراگیر شده که شاید حتی تا چند سال پیش تصورش را هم نمی کردیم اما این سخنان هرگز به این معنی نیست که توضیح "چیستی" آن برای برخی کاربران این پدیده جهانشمول هم ساده باشد؛ اینجاست که ممکن است یکی سخن از نسخه بومی آن بگوید و دیگری ... .

کد خبر: ۲۵۸۱۹۳

تاریخ انتشار: ۲۵ تير ۱۳۹۱ - ۱۸:۴۵

به جرات می‌توان گفت که واژه «اینترنت» از آن دست لغاتی است که بسیار بیشتر از خودش در زندگی امروزی کاربرد دارد تا جایی که حتی‌گاه در کلام پدر بزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها هم به عنوان حلال مشکلات شناخته می‌شود اما این سخنان هرگز به این معنی نیست که پاسخ به «اینترنت چیست و چگونه کار می‌کند؟» حتی برای برخی از کاربران این پدیده جهانشمول هم ساده باشد؛ نقیصه ای عجیب که بیش از هر چیز یادمان خواهد آورد که آموزشی در این زمینه سراغ نداریم! 

به گزارش «تابناک»، امروزه «اینترنت» برای خیلی هایمان تبدیل به واژه‌ای عامیانه شده که حتی برای برخی از امور روزمره مجبور به استفاده از آن هستیم؛ از این رو از لغت «اجبار» استفاده می‌کنیم که بسیاری از امور خدماتی نهاد‌ها و ارگان‌های مختلف به دلایلی مثل افزایش سرعت ارائه خدمات و یا کاهش سفرهای درون شهری به این شبکه گسترده محول شده و البته هیچ کس دغدغه‌ای برای دسترسی داشتن یا نداشتن مراجعان به این پدیده ندارد.

شبکه جهانی به شدت در حال گسترش است و هر روز تعداد بیشتری خواسته یا ناخواسته به آن می پیوندند و البته تدابیر مختلفی برای مقابله با برخی شاخصه های -مثبت یا منفی- آن اتخاذ شده است اما اینکه چگونه كار مي‌كند؛ چه اجزايي دارد و متعلق به چه كسي است؟ و پرسشهایی از این دست هنوز برای برخی مطرح است که سعی خواهیم داشت به برخی از آنها پاسخ بگوییم:

اينترنت مجموعه‌اي جهاني از شبكه‌هاي بزرگ و كوچك است كه به هم پيوسته‌اند و نام اينترنت (شبكه‌هاي در هم تنيده) از همين مجموعه گرفته شده است. به عبارتی بهترصحبت از شبکه ای است که كارش را سال 1969 با چهار هسته يا سيستم كامپيوتري ميزبان شروع كرد و بعد ها به شدت گسترش یافت؛ شبکه ای است که به هيچ فرد، نهاد یا کشوری تعلق ندارد.

البته اين كه گفته مي‌شود اينترنت صاحب ندارد بدان معنا نيست كه هيچ كس بر آن نظارت ندارد؛ يک موسسه غيرانتفاعي به نام انجمن اينترنت (Internet Society) كه در سال 1992 تشكيل شده است مسئول نظارت بر آن است و مراقب است كه پروتكل‌ها و قوانيني كه در مورد اينترنت تصويب شده‌اند، در سراسر جهان اجرا شوند.

براي درك اين پروسه به اين مثال توجه كنيد: شركت A يك ISP بزرگ است. اين شركت در هر شهر بزرگي يك نقطه حضور(POP) دارد. اين POP ها قفسه‌هاي پر از مودم‌ هستند كه مشتريان ISP با تلفن به آنها متصل مي‌شوند. شركت A خطوطي از جنس فيبر نوري را از شركت مخابرات اجاره كرده است تا به وسيله آنها نقاط حضورش را به هم متصل كند. اکنون شركت B را در نظر بگيريد. اين شركت از چند ISP كوچك‌تر تشكيل شده است و در هر شهر بزرگ ساختمان‌هايي دارد كه ISP هاي آن ماشين‌هاي ارائه دهنده خود را در آنها مستقر كرده‌اند. اين شركت آن قدر بزرگ است كه خودش با استفاده از خطوط فيبر نوري خودش‌ ساختمان‌هايش را به هم متصل كرده است و در واقع ISP هايي كه زير نظر اين شركت كار مي‌كنند از اين طريق به هم وصل شده‌اند. در اين ساختار تمام مشتريان شركت A مي‌توانند با هم ارتباط داشته باشند و تمام مشتريان شركت B با هم در ارتباط هستند. اما هيچ كدام از مشتريان شركت A نمي‌تواند با مشتريان شركت B ارتباط داشته باشد. براي رفع اين مشكل دو شركت توافق مي‌كنند با NAPها در شهرهاي مختلف ارتباط قرار كنند و انتقال داده‌ها بين مشتريان دو شركت در شهر هاي مختلف از طريق نقاط دسترسي شبكه انجام مي‌گيرد. تحت اين شرايط تمام كامپيوترهايي كه به اينترنت وصل مي‌شوند با هم ارتباط خواهند داشت.

هر كامپيوتري كه به اينترنت وصل است - از جمله كامپيوتري كه با آن اين گزارش را مي‌خوانيد- بخشي از يك شبكه است؛ شما كه در خانه با يك مودم به يك موسسه ارائه دهنده سرويس‌هاي اينترنتي (ISP) وصل مي‌شويد؛ در محل كار بخشي از يك شبكه محلي هستيد و بيشتر مواقع باز هم از طريق مودم به يك ISP و از آن به اينترنت وصل مي‌شويد و يا اينكه از طریق تلفن همراه به خدمات دهنده اینترنتی اپراتورتان متصل می شوید.

به عبارتی بهتر، نوع اتصال شما به هیچ وجه اهمیت نخواهد داشت اما پر واضح است که شرکت های کوچک و بزرگ زیادی به کار ارائه خدمات اینترنتی مشغول هستند و همین نکته موجب ایجاد مراکز تمرکز خدمات در منطقه های مختلف خواهد شد که POP نامیده می شود؛ این نقاط، مراکزی هستند كه كاربران محلي را با استفاده از مودم و تلفن يا خطوط ارتباطي مشخصي به شبكه شركت وصل می کنند.

در ادامه این مراکز از طریق خطوطی به یکدیگر متصل شده و در نهایت از طریق NAP ها به سایر خدمات دهنده ها متصل می شوند تا شبکه های تشکیل شده توسط شرکت های مختلف به هم پیوند خورده و در نهایت اینترنت به وجود بیاید. البته شاید بد نباشد که بدانید: برای یافتن صحیح مسیر انتقال اطلاعات در این دنیای شکل گرفته، نیازمند راهنمایانی خواهیم بود که روتر نام دارند و همین ابزارها هستند که موجب ارتباط دو کاربر در دو سوی جهان  در کسری از ثانیه می شوند.

بدین ترتیب روند اتصالاتی که با شبکه شدن چند رایانه آغاز شده و به POP ها رسیده بود، از طریق NAP ها به هم پیوسته و در نهایت با استفاده از کابل های بزرگ (ملقب به ستون فقرات) در اندازه یک شهر، یک استان، یک کشور و حتی قاره ای به یکدیگر پیوند می خورد تا جهان به صورت مجموعه ای به هم پیوسته و یکپارچه در آید و البته اینجاست که نوع کابل مورد استفاده سهم به سزایی در سرعت تبادل اطلاعات -که در کاربرد خودمانی سرعت اینترنت هم نامیده می شود،- خواهد داشت.

تصویر خطوط ستون فقراتی اینترنت در دنیا که به صورت شماتیک از زاویه قطب شمال ترسیم شده است

اولين کابل ستون فقراتی (بك‌بُن) دنيا در سال 1987 توسط بنياد ملي علم آمريكا (NFS) درست شد. اين بك‌بُن كه NSFNET نام داشت يك خط T1 بودكه 170 شبكه كوچك‌تر را به هم متصل مي‌كرد و با سرعت انتقال 554/1 مگا بايت در ثانيه كار مي‌كرد. يك سال بعد NSF با همكاري IBM و MCI بك‌بُن T3 (45 مگا بايت بر ثانيه) ايجاد كرد. بك‌بُن‌ها معمولا شاهراه‌هايي از جنس فيبر نوري هستند. اين شاهراه‌ها از چندين فيبر نوري در هم تنيده تشكيل شده‌اند تا ظرفيت انتقال داده‌هايشان بيشتر شود. براي اين كه به سرعت بالاي بك‌بُن‌هاي مدرن پي ببريم كافي است آنرا با مودم‌هاي معمولي 56K مقايسه كنيم كه 56000 هزار بايت را در ثانيه منتقل مي‌كنند.

تا اینجای کار بستر ارتباط جهانی فراهم شده اما سیستم چگونه بین کاربری که از کشورمان به آن متصل شده و کاربری که از یک کشور دیگر به شبکه راه یافته تمایز قائل خواهد شد؟

پاسخ این سوال در نشانی های اختصاصی نهفته است که نشاني‌هاي IP نام گرفته و بر اساس پروتکل های خاصی مورد تایید همه کشورها قرار گرفته اند؛ به این ترتیب که رایانه یا هر وسیله دیگری که به اينترنت متصل می شود، از يك شماره اختصاصي بهره خواهد برد که به آن IP مي‌گويند.

البته این آدرس ها زمانی معنی دار خواهد شد که سایر نقاط متصل به اینترنت هم از آدرس بهره مند شده باشند و اینجاست که سيستم نام دامنه سایت ها (که DNS نامیده می شوند) طی پروتکل های دیگر مورد تایید قرار گرفته و عملیات فراخوانی یک وبسایت کامل خواهد شد؛ همان آدرسی که در مرورگرتان تایپ می کنید تا به سایت خاصی رهنمون شوید.

ماجرا به این صورت خواهد بود که وقتی آدرس یک سایت خاص را در مرورگرتان تایپ می کنید، در خواست شما از طریق ابزارهایی چون راهبان ها (روترها)، بدون اینکه بدانید، به سرور آن سایت منتقل شده و در نهایت اطلاعات مورد تقاضای شما از طریق خطوط ارتباطی به سیستم شما منتقل خواهد شد.

كلاينت‌ چیست و سرور به چه معنایی است؟ تمام ماشين‌هاي موجود در اينترنت يا سرور هستند يا كلاينت («کاربر» هم معنی می دهد). سرورها دستگاه هایی هستند كه به ديگر ماشين‌ها سرويس ارائه مي‌دهند (مثل سروری که اطلاعات سایت ما روی آن قرار دارد و مبدا ارسال این گزارش به سیستم شما هم هست) و ماشين‌هايي كه از آنها براي برقراري ارتباط با سرورها استفاده مي‌شود كلاينت هستند (مثل رایانه ای که پشت آن نشسته اید و با کلیک موستان روی تیتر این مطلب، آن را از سرور فراخوان کرده اید).

این توضیحات تمام راز پیچیده ای که جزئی از زندگی امروزمان محسوب می شود را در بر گرفته اما بی شک وقتی صحبت به مقوله هایی چون بومی کردن اینترنت می رسد در خواهیم یافت که گاه همین توضیحات هم ممکن است برای راهگشایی از گره های پیش رویمان مفید واقع شود!

در فضاي اينترنت، اين سرور‌هاي وب،‌ سرورهاي ايميل و ديگر سرورها هستند كه نيازهاي ما براي ايجاد ارتباط را برطرف مي‌كند؛ به این صورت که در واقع با فراخوان یک مطلب، ابتدا به سرور وب دسترسي پيدا مي‌كنيد پس یکی از تفاوت های دیگر سرور ها در آدرس ثابت آنهاست که امکان دسترسی همیشگی به آنها را مقدور می سازد.

تصویر خطوط ارتباط فیبر نوری در شهر نیویورک و در قسمت منهتن جنوبی که بر اساس رنگ، سرعت انتقال اطلاعاتشان مورد قیاس قرار گرفته و تصویر یک هتل بزرگ برای درک ابعاد واقعی نقشه به آن افزوده شده است؛ قسمت های روشن تر از کابل های قدرتمندتر بهره می برند و به عبارت ساده تر، سرعت اینترنت در آنها بیشتر است. اکنون شاید بد نباشد تا با استفاده از همین مقیاس، ابتدا موقعیت کشورمان را در تصویر شماتیک بالایی هم پیدا کرده و به راحتی سرعت اینترنت کشورمان را در قیاس با سایر کشورها بسنجیم.

آمار(واقعی)کاربران اینترنت کشورایران

آنچه آمار کاربران اینترنت در ایران می‌گوید:

از رتبه اول ایران در خاورمیانه تا اینترنت ملی!

از هر طرف که به آمار نفوذ اینترنت در کشورمان نگاه کنیم، کمبود به چشممان خواهد خورد؛ از ضریب نفوذ ۲۴ درصدی رایانه گرفته تا ضریب نفوذ اینترنتی که هر چقدر هم در شاخصه‌های تعریفی آن تغییر ایجاد می‌شود، هنوز هم تعریفی ندارد! در این شرایط، آیا عجیب نیست که با افزایش روزانه کاربرد اینترنت در جامعه‌مان، به جای اینکه توانمان را صرف توسعه آن کنیم، بر طبل اینترنت ملی بکوبیم؟!

چند درصد خانوارهای ایرانی به اینترنت دسترسی دارند؟ برای پاسخ به این پرسش بد نیست کمی در آمار کنکاش کنیم تا نخست دریابیم که از میان بیست میلیون خانوار ایرانی، تنها نزدیک هفت میلیون آن‌ها رایانه دارند؛ یعنی ۳۵ درصد خانوار‌ها ابزار اولیه اتصال به دنیای جهانی را در اختیار دارند و به عبارت بهتر، ضریب نفوذ رایانه در کل جمعیت کشور (نه در خانوار‌ها) کمی بیش از ۲۴ درصد خواهد شد و ناگفته پیداست که ضریب نفوذ اینترنت (شمار کاربران اینترنت به ازای هر صد نفر) که یکی از شاخص‌های توسعه یافتگی است، در چه وضعیتی به سر می‌برد. 

به گزارش «تابناک»، بر پایه آمار اعلام شده مرکز آمار کشور در سال ۸۹، ضریب نفوذ اینترنت در کشور، نزدیک ۱۵ درصد است که از میانگین ۴ درصد در مناطق روستایی و ۱۹ درصد در مناطق شهری به دست می‌آید. در حالی که مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت وابسته به وزارت ارتباطات، شمار مشترکان اینترنت کشور را تا پایان سال ۸۹ بالغ بر ۲۴ میلیون نفر و ضریب نفوذ این پروتکل ارتباطی را ۳۲ درصد اعلام کرده است.

بدین ترتیب با تناقضی روبه‌رو هستیم که در بهترین حالت هم قابل چشم پوشی نیست؛ ماجرا هنگامی جالب‌تر می‌شود که با دقت در آمار تفکیکی مرکز آمار ایران که قطعا دقیق و بر پایه محاسبات علمی است، درمی‌یابیم که استان تهران با ضریب نفوذ ۲۳ درصد و استان سیستان و بلوچستان با ضریب نفوذ ۱۰ درصد، به ترتیب بیشترین و کمترین ضریب نفوذ اینترنت در نقاط شهری کشور را در اختیار دارند.

این در حالی است که وب سایت Internet World Stats شق سومی از آمار کاربران اینترنت در ایران را ارائه می‌دهد که بر مبنای آن، کشورمان با بیش از ۳۶ میلیون کاربر اینترنت (در سال ۲۰۱۱)، نیمی از کاربران دنیای مجازی در خاورمیانه را از آن خود می‌کند و در رتبه نخست این منطقه تکیه می‌زند! 

آماری که احتمالا خالی از اغراق نیست، چرا که ایران را در رتبه سیزدهم دنیا از نظر شمار کاربران اینترنت قرار می‌دهد! 

 

این اختلاف آمار‌ها از کجاست؟ 

برای بررسی تفاوت معنادار این آمار و ارقام، بد نیست که تعریف «کاربر اینترنت» را مورد توجه قرار دهیم:

جی‌پی‌آراس (به انگلیسی GPRS یا مخفف General Packet Radio Service) یک سرویس اطلاعات موبایل بسته‌گرا است که برای کاربران تلفن همراه ساخته شده است. این یک سرویس ارزش افزوده جدید در نسل دوم تلفن همراه محسوب می‌شود که امکان ارسال و دریافت اطلاعات یا داده را روی شبکه تلفن همراه فراهم می‌سازد. این سیستم در تئوری باید سرعت انتقال اطلاعات بالایی ارائه دهد در حالی که در عمل این سرعت به ۴۰kb/s می‌رسد و اینجاست که محدودیت سرعت موجب شده که روشی ناکامل و کند برای ارتباط با اینترنت محسوب شود و کاربرد آن به ارسال و دریافت فایل‌های متنی، رایانامه (ایمیل) و سرویس پیغام چند رسانه‌ای (MMS) محدود شود. مشکلی که البته در نسل‌های بعدی تلفن همراه به کمتر شده اما هنوز در دسترس ما نیست.

تعاریف رسمی در کشورمان، کاربر اینترنت را فردی دانسته که در دوازده ماه گذشته با اتصال به شبکه اینترنت از یکی از خدمات اینترنتی استفاده کرده باشد؛ یعنی در زمان آمارگیری (یک سال) یک بار از اینترنت استفاده کرده باشد؛ با این توجه مدت استفاده فرد از اینترنت مهم نیست و کسانی که یک بار در سال از خدمات اینترنتی مثل مراجعه به سایت رفاهی دات آی آر و ثبت عدم انصرافشان استفاده کرده باشند هم کاربر اینترنت محسوب می‌شوند، مشروط به اینکه در داخل کشور از اینترنت استفاده کرده باشند! 

در ادامه این تعریف، کاربر معمول اینترنت کسی خوانده شده که در هر ماه یک بار از اینترنت استفاده کرده و البته فارغ از اینکه چه مدت از آن بهره برده باشد. 

این در حالی است که هم مرکز آمار و هم مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت این شاخص را در تأیید می‌کنند و بر مبنای همین تعریف به دو عددی برای ضریب نفوذ اینترنت می‌رسند که تفاوتشان آسمان و زمین است. 

با نگاهی دقیق‌تر به آمار ارائه شده توسط دو مرکز، ریشه این اختلاف آمار را در تعداد افرادی می‌یابیم که با استفاده از GPRS به اینترنت متصل می‌شوند؛ بیش از ده میلیون کاربری که این خدمات را روی تلفن همراهشان فعال کرده‌اند و اگر یک بار در سال هم از آن استفاده کنند، با توجه به تعریف خاص مسئولان از کاربر اینترنتی، در صف کاربران اینترنت قرار خواهند گرفت و ویژه بودن این تعریف را به رخ خواهند کشید! 

برگرفته از مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت

رسیدن به یک اختلافات مناقشه آفرین از یک تعریف مشترک!

اختلافاتی از این دست کافی است تا به دنبال ریشه یابی تعریف جامع تری از کاربر اینترنتی در سطح جهانی نرویم چرا که در باور عامه، کسی کاربر اینترنت محسوب می‌شود که دست کم در هفته چند روز از امکانات این دنیای مجازی بهره‌مند شود؛ فارغ از اینکه زمان استفاده وی از اینترنت هم بسیار اهمیت دارد چرا که با توجه به سرعت بسیار محدود اینترنت در کشورمان بعید به نظر می‌رسد که در زمانی کوتاه بتوان استفاده زیادی از اینترنت داشت. 

هنگامی که آمار کاربران اینترنت در سال ۸۷ منتشر شد، مناقشه‌ای میان وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات و معاون پارلمانی رئیس جمهور بر سر تعداد کاربران اینترنت در ایران آغاز شد که تا مدت‌ها ادامه یافت تا جایی که به گزارش مرکز آمار ایران، ضریب نفوذ اینترنت را به طور رسمی ۱۱درصد اعلام کرد اما معاون وزیر ارتباطات و فناوری از تعداد بیست و سه میلیون کاربر اینترنتی دفاع می‌کرد و می‌گفت: «برای تعیین ضریب نفوذ اینترنت، معیار تمام جمعیت کشور نیست، بلکه براساس استانداردهای بین المللی، افراد شش سال به بالا محاسبه می‌شوند؛ یعنی وقتی اعلام می‌کنیم که ضریب نفوذ ۳۵ درصد است یعنی ۳۵ درصد افراد بالای شش سال کشور از اینترنت استفاده می‌کنند.» این در حالی است که دلیل اتخاذ معیار بالای شش سال پوشیده مانده و علاوه بر آن، ضریب نفوذ اینترنت در گروه سنی ۰ تا ۹ سال در نتایج مرکز آمار، نیم درصد بیان شده که تاثیر خاصی در ضریب نفوذ کلی اینترنت در کشورمان نخواهد داشت. فارغ از این مباحث، اکنون بد نیست که یکبار دیگر به آمار مرکز مدیریت توسعه ملی اینترنت (متما) وابسته به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بیاندازیم تا عیار بیست و چند میلیونی که برای تعداد کاربران اینترنت بیان می‌شود بیشتر دستمان بیاید!

به عبارتی بهتر، هنگامی که اینترنت در کشورهای پیش رفته تبدیل به زیر ساخت شده و در صف امکانات اساسی مثل آب و برق قرار گرفته و حتی برخی تلاش می‌کنند که آن را در زمره حقوق بشر بگنجانند، همان گونه که میزان سرانه مطالعه کتاب قابل بحث و بررسی است، جا دارد که یک بار استفاده از اینترنت در سال را مانند عدم مطالعه دانسته و وضعیت فعلی را فاجعه بخوانیم؛ حال آنکه فاجعه به اندازه‌ای گسترده است که با رعایت این شاخص عجیب هم ضریب نفوذ اینترنت در کشورمان از ۱۴. ۷ درصد در آمار مرکز آمار و ۳۲ درصد وزارتخانه فرا‌تر نمی‌رود! 

بدین ترتیب، فارغ از اینکه به رغم اتکای دو سازمان دولتی به یک تعریف واحد، ریشه تناقض‌های آماریشان از کجاست و مثلا چرا شاخص کاربر اینترنت بودن را بر مبنای بازه زمانی کوچک‌تر از یک سال فرض نکرده‌اند، به این نتیجه خواهیم رسید که در یکی از مهم‌ترین شاخص حوزه فناوری و توسعه، گرفتار چنان درد عمیقی هستیم که حتی با تعریف سلیقه‌ای شاخص هم، جدای چالش‌هایی که ممکن است در بین مسئولان بیافریند، بهبود نخواهد یافت و تلخ‌تر اینجاست که به رغم کمبودهایی که در این زمینه شاهد آن هستیم و همه آمار‌ها بر آ

صحه می‌گذارند، برنامه خاصی برای بهبود اوضاع این زیرساخت توسعه در دست نداریم در حالی که مدتی است همین زیر ساخت فعلی نیز با چالش‌های بسیاری مواجه می‌شود و‌ گاه کاربران با قطعی اینترنت روبه‌رو می‌شوند و‌ گاه حتی دسترسی به رایانامه‌ها (معادل فارسی ایمیل که خواندنش راحت نیست) نیز غیر ممکن می‌شود و هر بار عده زیادی پای اینترنت ملی را به میان می‌کشند. 

انگار نه انگار که 30 درصد کاربران فعلی با اتصال دیال آپ که منسوخ شده پا به دنیای مجازی می‌گذارند و تنها نزدیک 6 شش درصد کاربران به اینترنت سریع (از نوع اسمی ۱۲۸!) دسترسی دارند! 

براستی در شرایطی که خیلی‌ها از داشتن اینترنت معمولی (البته در مقیاس داخلی) محروم هستند و به کل رایانه دسترسی ندارند، مشکلات اینترنت اینقدر گسترده بوده که با جدیت به فکر پاکسازی آن و نوع ملی‌اش افتاده‌اید یا راه راحت‌تر را انتخاب کرده‌اید تا نسبت به عمل نکردن به قانون برنامه پنجم توسعه از خودتان سلب مسئولیت کنید؟!

 

آیا اینترنت جای خلافکاران(سکس)است؟

سكس و اينترنت

کد خبر: ۱۹۶۲۹. دو شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۱، ساعت ۱۳:۳۳[ نسخه چاپی ]
صحبت‌هاي ايشان به جذابيت بین دخترها و پسرها و اينكه در حال حاضر موضوع Sex جذاب‌ترين و پربيننده‌ترين موضوع در اينترنت در دنیاست، کشیده ‌شد.

---

داستان از آنجا شروع شد که چند وقت پيش پاي تلويزيون (همون صداوسيما) نشسته بودم و به يكي از سخنراني‌ها در مورد رابطه بين جنس‌هاي مخالف (زن و مرد يا دختر و پسر) گوش مي‌كردم. صحبت‌هاي ايشان به جذابيت بین دخترها و پسرها و اينكه در حال حاضر موضوع Sex جذاب‌ترين و پربيننده‌ترين موضوع در اينترنت در دنیاست، کشیده ‌شد. اونجا بود که از خودم پرسیدم «يعني واقعاً Sex جذاب‌ترين موضوع در اينترنته؟!»

مشکل اینجا بود که تعريف من و خیلی‌ها از اينترنت يه چيزيه كه اگه اين حرف آقای سخنران درست باشد، يا بايد قيد تعريفم رو مي‌زدم و يا بايد به اين دنيا به یک ديد دیگه نگاه مي‌كردم. تعريف من از اينترنت خيلي ساده است: "اينترنت، یک دنياي مجازي است"، تعريفي كوچك با مفهومي بزرگ. به عبارت ساده‌تر تمام آن چیزهایی که در دنياي واقعي هست در اينترنت هم وجود دارد، فقط به‌صورت مجازي. در واقع اينترنت سايه‌اي است از دنیای واقعی بر روي دنياي ديجيتال.

همان‌طوري كه در دنياي واقعي هر كسي مي‌تواند يك منزل يا محل كار يا شخصيتی خاص داشته باشد، در اينترنت هم مي‌تواند همان كار و شخصيت را در صفحاتي كه به آن Web Page مي‌گوييم ارائه کند. اصولاً اينترنت در تعريف من چيزي جداي از زندگي واقعي نيست، پس صدالبته در اينترنت هم بايد جاهايي مانند مراكز موسوم به فحشاء، كاباره‌ها و ... وجود داشته‌باشد، همان‌طور كه در آن مكان‌هايي براي ارائه مطالب درسی، ورزشی، روحاني و مذهبي پیدا می‌شود.

پس تا اين‌جاي كار مشكلي وجود ندارد. چون اگر در دنياي واقعي Sex و Porn وجود دارد، در دنياي مجازي هم مسلماً وجود خواهد داشت. اما اشكال از اينجا شروع مي‌شود كه فرض كنيم يا بپذيريم Sex بيشترين جذابيت و مراجعه در اينترنت را در دنیا دارد. اگر اين‌طور باشد و باز اگر تعريف من از اينترنت درست باشد، بايد بپذيريم كه Sex در دنياي واقعي پرجاذبه‌ترين موضوع در بين مردم است، يعني ما واقعاً در چنین دنيايي زندگي مي‌كنيم؟

اشتباه نكنيد! من نمي‌گويم Sex بد است يا ايرادي دارد،اما اصولاً زیاده‌روی در هیچ کاری پسندیده نیست و در این مورد خاص، قبيح و دور از اخلاق نیز به شمار مي‌آيد. خوب، چه كار بايد مي‌كردم؟! تعريفم را از اينترنت كنار بگذارم؟! يا بپذيرم كه در چنین دنيایي زندگي مي‌كنم؟! يا نسبت به صحبت‌هاي سخنران محترم شك كنم؟!

به خودم گفتم بهترين كار این است که در این مورد تحقيق کنم تا حقیقت روشن شود. قاعدتاً بهترین منبع برای تحقیق، مراجعه به خود اینترنت بود. دو راه به ذهنم رسيد. يكي مقايسه آمار مراجعه به سايت‌ها، مثلاً سايتي كه موضوع آن Sex است رو با سايتي كه مثلاً موضوع آن اخبار است مقايسه كنيم و راه‌حل ديگر كه به نظر بهتر هم مي‌آيد، مراجعه به آمار موتورهاي جست‌وجو (Search Engines) است.

روش اول ايراداتي دارد، نظير اينكه "شايد سايت‌هايي كه با هم مقايسه مي‌شوند درست انتخاب نشده باشند" و يا "شايد روش آمارگيري در سايت‌هاي مختلف متفاوت باشد و در نتيجه مقايسه آنها غلط خواهد بود" و ... ولي به هر حال براي سايت‌هاي مشهور شايد اين روش قابل اتكا باشد.

روش اول: "از كجا مي‌توان فهميد كدام سايت مراجعين بيشتري دارد؟" 
براي اين منظور سايت‌هاي بسیار معتبری در اينترنت وجود دارند كه آمار مراجعه به سايت‌هاي مختلف را گزارش مي‌كنند، از جمله اين سايت‌ها مي‌توان به Alexa.com اشاره كرد. اگر به آدرسhttp://www.alexa.com/site/ds/top_500 مراجعه كنيد، ليست 500 سايت برتر مورد توجه كاربران اينترنت را خواهيد ديد.

ده سايت برتر به قرار زير مي‌باشند:


1- Yahoo! - (yahoo.com)
2- Microsoft Network (MSN) - (msn.com)
3- Google - (google.com)
4- Youtube - (youtube.com)
5- Windows Live - (live.com)
6- My Space - (myspace.com)
7- Baidu - (baidu.com)
8- Orkut - (orkut.com)
9- Wikipedia - (wikipedia.com)
10- qq - (qq.com)


همانطور که می‌بینید، ده سايت برتر موضوعی مرتبط با Sex و Porn ندارند. اما شايد برايتان جالب باشد كه بدانيد سايت Sex.com كه علي‌القاعده معروف‌ترين و پربيننده‌ترين سايت سكسي در جهان است، در چه رتبه‌اي قرار دارد. با مراجعه به Alexa معلوم می‌شود كه سايت Sex.com در رتبه 1841 و سايت Porn.com در رتبه 64796 قرار دارد، وضعیت ساير سايت‌هايي كه موضوعي مرتبط با Sex و Porn دارند نیز به همین منوال است.

جالب این جاست که بعضي از سايت‌هاي ايراني مانند baztab، irib، aftab داراي رتبه بالاتري نسبت به سايت‌هاي سكسي هستند. قبل از اينكه به سراغ روش دوم برويم، اجازه دهيد در Alexa کمی راجع به ایران بگرديم. اگر در Alexa روي Traffic Ranking كليك كنيد، ليست كشورهاي مختلف و از جمله ایران را خواهيد ديد که با کلیک روي نام آن می‌توانید صد سايت برتر مورد نظر ايرانيان را ببینید.

در اينجا ده سايت اول را برایتان ليست كرده‌ايم:

1- yahoo
2- google
3- blogfa
4- mihanblog
5- msn
6- persianblog
7- megaupload
8- rapidshare
9- Microsoft
10- Blogger



حالا نگاهی به وضعیت سایت معروف Sex.com در ایران می‌اندازیم. اين‌بار در صفحه اصلي Alexa و در قسمت Search، تايپ كنيد: www.sex.com، صفحه‌اي براي شما ظاهر مي‌شود كه اطلاعات مربوط به این سايت را در اختيار شما قرار مي‌دهد. 

چنانچه مي‌دانيد سايت sex.com در كشور ما فيلتر شده است، ایران بعد از آمریکا و عربستان سعودی در مقام سوم قرار دارد، فكر مي‌كنيد اگر اين سايت در كشور ما فيلتر نشده بود، نام كشورمان در كجاي اين جدول قرار داشت؟ به نام ديگر كشورها در اين جدول نيز دقت كنيد، به نظرم ترکیب معناداری است.

كمي پايين‌تر مي‌توانيد رتبه سايت Sex در كشورهاي مختلف را تحت عنوان sex.com traffic rank in other countries ببينيد، رتبه سايت Sex در كشور ما 2465 است که يعني 2465امين سايت موردعلاقه كاربران اينترنت در ايران می‌باشد. (این رقم می‌تواند در روزهای مختلف کمی تغییر کند) اگر به آخرین ستون جداول این صفحه نگاه کنید یک فلش قرمز در زیر 3 mos change قرار دارد که نشان می‌دهد درصد بازدیدکنندگان این سایت در طول 3 ماه گذشته 45 درصد اُفت داشته‌‌است.

شما مي‌توانيد ساير سايت‌هاي موردنظرتان را در قسمت Search وارد كرده و اطلاعات مربوط به آن سايت را از Alexa به دست آوريد. اما سایت‌های سکسی دیگری نیز وجود دارند، برای یافتن پاسخ این پرسش لازم است ادامه مقاله را بخوانید. در ادامه و با بهره‌گيري از روش دوم، یعنی مراجعه به آمار موتورهاي جست‌وجو، بيشتر با واقعيت‌هاي موجود در دنياي مجازي اينترنت آشنا مي‌شويم.

روش دوم: عمده كاربران اينترنت براي رسيدن به سايت موردنظر خود از موتورهاي جست‌وجو استفاده مي‌كنند. حتي در مقاله‌اي خواندم كه كاربران براي رفتن به سايت‌هاي مشهوري چون Yahoo و يا Google كه خود موتور جست‌وجو هستند نیز از موتور جست‌وجوي ديگري استفاده مي‌كنند.

شايد یکی ار علت‌های آن این باشد که بسياري از مردم Home Page خود را يكي از موتورهاي جست‌وجوي معروف تعريف مي‌كنند و براي رفتن به سایر سايت‌ها، به جاي تایپ کردن آدرس در قسمت آدرس مرورگر (Address bar)، نام آن را در بخش جست‌وجو وارد كرده و پس از ظاهر شدن سايت موردنظر در نتيجه جست‌وجو، روی آن کلیک می‌کنند.

با اين توضيحات، آمار سایت‌های مشاهده‌شده در موتورهاي جست‌وجو، منبع خوب و موثقي برای تحقیق ما خواهد بود. حالا از كجا به اين آمار دسترسي پيدا كنم؟ باز هم از طریق خود این موتورها! براي اين تحقيق به آمار موتورهاي جست‌وجوي معروفي چون Yahoo، Google، Ask، AOL و Search مراجعه شده‌است.

1- Google.com:
مي‌دانيد که گوگل مشهورترين موتور جست‌وجوي دنياست و همواره رقابت اين شركت و شركت ياهو در صدر اخبار اين‌گونه شركت‌ها قرار داشته است. پس با نگاهی بسیار دقیق آمار گوگل را مطالعه می‌کنیم.
گوگل در بخشي با عنوان Zeitgeist آمار كلمات جست‌وجو شده را ليست كرده‌است. اگر به آدرسhttp://tinyurl.com/yex5jt برويد صفحه‌اي روبروي شما باز خواهد شد.

در اين صفحه ده كلمه برتر جست‌وجو شده در گوگل در سال 2006 را خواهيد ديد. بد نیست روی قسمت What’s hot هم کلیک کنید، آمار بسیار جالبی از لیست موارد جست‌وجو شده در گوگل را خواهید یافت. همچنين در كنار اين ليست مي‌توانيد ليست ده كلمه برتر جست‌وجو شده در اخبار را نيز ببينيد.

اگر روي Zeitgeist Home (در گوشه بالاي سمت راست صفحه) كليك كنيد، مي‌توانيد لينك‌هاي مختلفي را بيابيد كه عبارتند از:
1- آمار ماهيانه ايالات متحده (U.S. Zeitgeist Monthly)
2- آمار ماهيانه سراسر جهان (Zeitgeist Around The World Monthly)
3- آمار هفته جاري
هريك از اين قسمت‌ها خود شامل آمارهاي مختلف ديگر است. به عنوان مثال در بخش آمار ماهيانه سراسر جهان، شما نام چندين كشور را خواهيد ديد كه با كليك بر روي نام هر كشور، آمار مربوط به آن كشور ارائه خواهد شد.

دقت کنید که آمار ماهانه یا هفتگی در اغلب اوقات متأثر از رویدادهای رخ داده در آن هفته یا ماه است و نمی‌تواند ملاکی برای تمامی سال باشد. در ميان اين كشورها، متأسفانه يا خوشبختانه! نام كشورمان ديده نمي‌شود ولي آمار مربوط به كشورهاي افغانستان، عراق، پاكستان و تركيه در نوع خود جالب توجه خواهد بود. البته در هيچ‌يك از اين كشورها، كلمه Sex در ميان ده كلمه اول وجود ندارد و در عراق، كلمه Sex چهاردهمين كلمه مورد جست‌وجو است.

پس در گوگل هيچ‌يك از ده كلمه برتر جست‌وجو شده موضوعی مرتبط با Sex و Porn ندارند. حالا بیایید از یک زاویه دیگر به جذابیت این مسأله نگاه کنیم و ببینیم کلاً کاربران اینترنت در ایران چقدر دنبال موضوعات سکسی جست‌وجو می‌کنند. این بار به سراغ Google Trend می‌رویم، Google Trend سرویس بسیار جالبی است که به طور خاص آمار کلمات و موضوعات جست‌وجو شده در اینترنت در کشورهای دنیا را رتبه‌بندی می‌کند. 

به عبارت ساده‌تر به شما می‌گوید که در مورد یک موضوع خاص، کشور شما چه رتبه‌ای در مقایسه با سایر کشورها دارد. خوب، حالا در Google Trend عبارت Sex را جست‌وجو می‌کنیم. کشورهای پاکستان، مصر و هند در صدر جدول قرار دارند و ایران مقام هفتم را داراست. بد نیست نگاهی به آمار استان‌ها و شهرهای ایران بیاندازیم. استان لرستان در بالای لیست قرار دارد و به دنبال آن ایلام، چهارمهال‌وبختیاری، مرکزی، آذربایجان‌شرقی، زنجان، کرمان، گیلان، مازندران و سمنان قرار دارند.

در آمار همینقدر معلوم است که تهران جزو ده استان اول نیست، اما اگر در داخل استان تهران بگردیم می‌بینم که ابتدا شهر قم، پس از آن کرج و با اختلاف قابل توجهی شهر تهران قرار دارد. از لحاظ دسته‌بندی شهرها هم آمار از این قرار است: خرم‌آباد، اردبیل، شهرکرد، ایلام، قزوین، خمین، قم، کرمان، اراک و کرج.

با توجه به اینکه تهران بیشترین تعداد کاربران اینترنت را در ایران داراست، این آمار می‌تواند بسیار قابل‌توجه باشد. پیشنهاد می‌کنیم که وضعیت شهر یا استان خود را از این طریق بررسی کنید!

زبان عربی دومین زبان و فارسی نهمین زبان جست‌وجو برای سکس ‌است، اما ناگفته نماند که اغلب زبان فارسی را با عربی یکی فرض می‌کنند به خصوص در مورد کلماتی مانند سکس که در هر دو زبان به یک نحو نوشته می‌شود. جالب است بدانید که زبان انگلیسی جزو ده زبان اول نیست.

البته همانطور که می‌دانید موضوعات سکسی فقط به جست‌وجو در مورد این کلمه ختم نمی‌شود و کلمات بیشتر و البته جذاب‌تری هم برای جست‌وجو وجود دارد! که به دلایل واضح از ارائه آمار آن در مجله معذور هستیم و جست‌وجو راجع به این موارد را به خودتان واگذار می‌کنیم.

2- Yahoo.com:
ياهو در بخشي با عنوان BUZZ به آدرس http://buzz.yahoo.com/overall/، آمار كلمات جست‌وجو شده را ليست كرده‌است. در اين صفحه هرچه می‌بینید نام بازيگر، فيلم، موسيقي، ورزش، تلويزيون، بازي‌هاي ويديويي و از این قبیل است. پس در ياهو هيچ‌يك از بيست كلمه برتر جست‌وجو شده موضوعی مرتبط با Sex و Porn ندارند. 

3- Ask.com:
در آدرس http://about.ask.com/en/doce/iq/iq.shtml مي‌توانيد بيشترين كلمات جست‌وجو شده توسط موتور جست‌وجوي ASK را بيابيد. اين سايت آمارهاي خود را با دسته‌بندي‌هاي گوناگون ارائه كرده است. دوازده كلمه برتر جست‌وجو شده با اين موتور جست‌وجو عبارتند از:

در ASK نیز هيچ‌يك از دوازده كلمه جست وجو شده به Sex و Porn ارتباطی ندارند.

4- AOL.com:
در آدرس http://tinyurl.com/2rmjvt لیست كلمه‌ها و موضوعات برتر جست‌وجو شده در اين سايت قرار داده شده است. در AOL نیز هيچ‌يك از ده كلمه برتر جست‌وجو شده با موضوعات Sex و Porn ارتباطي ندارد.

5- Search.com:
در آدرس http://tinyurl.com/yp3l97 ليست هزار كلمه برتر جست‌وجو شده در موتور جست‌وجوي Search قابل مشاهده است. در Search هم هيچ‌يك از پنجاه كلمه برتر جست‌وجو شده به Sex و Porn ارتباطي ندارد.

نتیجه‌گیری از این بحث را به عهده خود شما می‌‌گذاریم، اما همان‌طور که دیدید نکات بسیار جالبی در این میان وجود دارد که مجالی دیگر و نگاهی عمیق‌تر را می‌طلبد که ان‌شاءالله در شماره‌های آینده به آنها خواهیم پرداخت.