نووروسیه (نووروسیا)کجاست؟
«نووروسیه»اصطلاحی است که به موج اعتراضات اواخر سال ۲۰۱۳ و اوایل ۲۰۱۴ در اوکراین.
«نووروسیه»(نووروسیا)کجاست؟
نووروسیه (روسی: Новороссия)به معنای «روسیه نو» که گاه «روسیه جنوبی» نامیده می‌شود، عنوانی تاریخی منطقه شمال دریای سیاه در امپراتوری شوروی که امروزه بخشی از اوکراین است.
«نووروسیه»(نووروسیا) در اوکراین بیشتر به نام «استپووینا» (سرزمین استپی) یا نیز (سرزمین پایین) شناخته می‌شد.
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:«نووروسیه»،منطقه «دونباس»کنونی است که روسیه مدعی مالکیت آن است.
این سرزمین در سال ۱۷۶۴ به عنوان «فرمانداری نووروسیه» به صورت استانی جدید در امپراتوری روسیه از مناطق مرزی نظامی به همراه بخش‌هایی از هتمان‌نشین جنوبی اوکراین تشکیل شد تا در جنگ با عثمانی‌ها آمادگی بیشتری اتخاذ شود.
با گذشت زمان »فزاپوروژیان سیچ»، «بیسارابیا »در مولداوی، مناطق امروزی اوکراین در کرانه دریای سیاه (پریکورنوموریا)، «زاپروژیا»، «تاوریا»، کرانه دریای آزوف (پری‌آزوفیا)، مناطق تاتارها در شبه‌جزیره کریمه، «استپ نوگای» در کوبان و سرزمین‌های «چرکسی» نیز به نووروسیه پیوستند.
این سرزمین در دوران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی پس از فراز و نشیب‌های فراوان از سال ۱۹۲۲ بخشی از جمهوری شوروی سوسیالیستی اوکراین شد. پس از فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ و تشکیل کشور اوکراین در پی آن، تلاش‌هایی برای احیای نووروسیه انجام گرفته که مهم‌ترین آن جنبش جدایی‌طلب طرفدار روسیه از زمان جنگ در دونباس در سال ۲۰۱۴ است که در تلاش برای ایجاد کنفدراسیون نووروسیه می‌باشد.
منطقه اوکراین که« از اودسا» در جنوب تا «لوهانسک» در شرق امتداد دارد در قرن هجدهم پس از یک رشته جنگ با امپراتوری عثمانی، به تصرف امپراتوری روسیه درآمد. این منطقه به «نووروسیه» یا «روسیه جدید» معروف شد.
«نووروسیا» که در امتداد دو دریا از« دنیستر» تا «قفقاز »امتداد دارد،درحقیقت « روسیه» در دهه های ۱۸۷۰-۱۹۲۰« نووروسیا» شناخته می شد.
بخش اصلی نووروسیا - منطقه تاریخی «خرسون» که تحت اتحاد جماهیر شوروی، به سه منطقه (اودسا، نیکولایف، خرسون) تقسیم شد.
پس از انقلاب ۱۹۱۷، در طول جنگ داخلی، قلمرو نووروسیا توسط جمهوری خلق اوکراین، جمهوری شوروی دونتسک-کریوی ریه، جمهوری شوروی اودسا و سایر نهادهای سیاسی کوتاه مدت ادعا شد. در نتیجه، بیشتر قلمرو این استان تاریخی بخشی از اوکراین شوروی ( SSR اوکراین، بخشی از اتحاد جماهیر شوروی) شد. مقامات انقلابی روسیه شوروی (بلشویک ها) ناسیونالیست های اوکراینی را که برخی از آنها طرفدار شوروی بودند، در صددفروپاشی نظم قدیم متحد می دیدند و به همین دلیل با واگذاری سرزمین های قابل توجهی به اوکراین (از جمله اسلوبوژانشچینا که بخشی از آن بود، موافقت کردند. روسیه از آغاز قرن شانزدهم - مناطق سومی و خارکف، از نظر فرهنگی و جغرافیایی نزدیک به نووروسیا).
در سال ۱۹۵۴، کریمه نیز به SSR اوکراین منتقل شد.
در سال ۱۹۹۱، اوکراین استقلال یافت، اما بخش قابل توجهی از جمعیت جنوب شرقی از جدایی از روسیه ناراضی ماندند و این نارضایتی با صنعتی زدایی و سیاست اقتصادی شکست خورده مقامات اوکراین تشدید شد.
در سال ۲۰۱۴، پس از یورومیدان و کودتای دولتی در کیف، کریمه از اوکراین جدا شد و بخشی از روسیه شد.
اما آنها همچنین استقلال جمهوری دونباس را اعلام کردند که توانستند کنترل بخش هایی از این کشور را در دست بگیرند. مناطق دونتسک و لوهانسک. در سایر مناطق جنوب شرقی اوکراین (خارکف، اودسا، نیکولایف، زاپروژیه، دنپروپتروفسک، خرسون)، اعتراضات طرفدار روسیه سرکوب شد.
تظاهرات در بنای یادبود «تاراس شوچنکو»شهر(لوپو)اوکراین(۰۳ آذر ۱۳۹۲ )۲۴ نوامبر ۲۰۱۳
«لویو» در ۷۰ کیلومتری مرز کشورلهستان واقع شده است.
شهر«لویو»از سال ۱۲۰۰ میلادی تا ۱۹۴۵ میلادی متعلق به لهستان بود.
میدان استقلال یا « یورومیدان»در شهر کی‌یف است که به اواخر سال ۲۰۱۳ و اوایل ۲۰۱۴ مربوط می‌شود.
« یورومیدان»میدان اروپا«میدان استقلال»(Euromaidan) اصطلاحی است که به موج اعتراضات و ناآرامی‌های مردمی در اوکراین اطلاق می‌شود که آغازگر آنها تظاهرات مردمی شب ۲۱ نوامبر سال ۲۰۱۳ در کی‌یف، به منظور تحقق اتحاد و یکپارچگی بیشتر با اتحادیه اروپا، قلمداد می‌شود.
در آن تجمعی چندماهه صورت گرفت و منجر به سقوط رئیس‌جمهور قانونی اوکراین شد.
در طول اتفاقات «یورومیدان» معترضان بسیاری از ساختمان‌های اداری، ازجمله اداره دولتی شهر کی‌یف، را اشغال کردند. در ۸ دسامبر جمعیت مجسمه لنین را در همان حوالی سرنگون کردند.
اعتراضات و درگیری‌ها در ژانویه، پس از تصویب تعدادی از قوانین ضداعتراض توسط پارلمان اوکراین افزایش یافت. معترضان این‌بار به شکل گسترده‌تری ساختمان‌های دولتی را در بسیاری از مناطق اوکراین اشغال کردند. اعتراضات در اواسط فوریه به اوج خود رسید. در روزهای ۱۸ تا ۲۰ فوریه در کی‌یف درگیری شدیدی روی داد.
در نتیجه این رویدادها، توافقنامه حل‌وفصل بحران سیاسی در اوکراین در ۲۱ فوریه ۲۰۱۴ توسط یانوکوویچ و رهبران اپوزیسیون پارلمانی :«ویتالی کلیچکو»، «آرسنی یاتسنیوک»، «اوله تیاهنیبوک»، با میانجی‌گری اتحادیه اروپا و فدراسیون روسیه امضا شد.
وزرای امورخارجه آلمان( فرانک والتر اشتاین‌مایر) و لهستان(رادوسلاو سیکورسکی) و مدیر بخش اروپای وزارت خارجه فرانسه(اریک فورنیه) شاهد امضا بودند.
اما«ولادیمیر لوکین» نماینده روسیه، از امضای این قرارداد خودداری کرد.
پس از اشغال کاخ ریاست جمهوری اوکراین توسط معترضان و مردم در ۲۲ فوریه ۲۰۱۴ پارلمان این کشور به برکناری «ویکتور یانوکوویچ» و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ۲۵ مه ۲۰۱۴رای داد و دستور آزادی «یولیا تیموشنکو» نخست وزیر سابق این کشور را که به اتهام سوءاستفاده از قدرت محاکمه و به هفت سال زندان محکوم شده بود را نیز صادر کرد.
یانوکوویچ و سایر مقامات عالی دولتی از کشور گریختند. تظاهرکنندگان کنترل دولت و املاک شخصی یانوکوویچ را به دست گرفتند.
« الکساندر تورچینوف» را جایگزین دولت یانوکوویچ کردند و دستور آزادی »یولیا تیموشنکو» نخست‌وزیر سابق، از زندان صادر شد.
تظاهرات کی‌یف به‌زودی با بحران کریمه و اعتراض‌هایی که طرفداران روسیه در شرق اوکراین کردند، همراه شد. بعد از آن ماجرای جدایی کریمه از اوکراین و الحاق مجددش به خاک روسیه رخ داد و پس از آن تصمیم زلنسکی برای پیوستن به ناتو که با خشم روسیه همراه شد. بعد از آن هم جدایی منطقه «دونباس» ۲ استان(دونتسک ولوهانسک) اوکراین که با لشکرکشی روس‌ها همراه بود.
در زمان اتحاد جماهیر شوروی، بیشتر «نووروسیه» بخشی از جمهوری سوسیالیستی شوروی« اوکراین» بود که بعدها به اوکراین امروزی تبدیل شد.
در سال ۲۰۱۴ پس از الحاق کریمه، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، مدعی شد که اگرچه روسیه به دلایل مختلف قلمرو «نووروسیه» را از دست داد، اما مردم روسیه در آنجا باقی ماندند.
پروفسور کوالز گفت "اسطوره‌ای که پوتین ترویج می‌کند این است که این‌ها سرزمین‌های روسیه هستند. این سرزمین بخشی از امپراتوری روسیه بود، اما این روس‌ها نبودند که در آنجا زندگی می‌کردند. تعداد رومانیایی‌ها بسیار بیشتر از روس‌ها بود و اوکراینی‌ها غالب بودند."
در سال ۲۰۱۴، شبه‌نظامیان جدایی‌طلب در دونتسک پرچم "نووروسیه" متعلق به دوران تزار را به نمایش گذاشتند
با این حال، این فکر ریشه دوانیده است و جمهوری‌های خودخوانده جدایی‌طلب لوهانسک و دونتسک در شرق اوکراین می‌خواهند نووروسیه را دوباره ایجاد کنند، و حتی پرچم قرمز و آبی متعلق به دوران تزار آن را نیز به نمایش گذاشته‌اند.
ادعای تاریخی روسیه نسبت به سرزمین اوکراین مضمونی پرتناوب در سخنان رئیس‌جمهور پوتین در آستانه حمله بوده است، اما پروفسور وانر می‌گوید که نباید آن را جدی گرفت.
او به بی‌بی‌سی گفت "آقای پوتین در اختراع تفسیرهای تاریخی فوق‌العاده خیال‌پردازانه هیچ پروایی ندارد - نووروسیا توجیه لرزان و ضعیفی است".
توضیح مدیریت سایت-پیراسته فر:
۲منطقه تازه استقلال یافته «دونتسک» و «لوهانسک» در شرق اوکراین را منطقه «دونباس» می گویند.
«منطقه دونباس» با حدود چهار و نیم میلیون نفر جمعیت پرجمعیت‌ترین استان اوکراین است و با مساحتی بالغ بر ۲۶ هزار و ۹۰۰ کیلومتر مربع تقریبا ۴/۴ درصد از مساحت کل اوکراین را تشکیل می‌دهد.
مرکز منطقه دونباس شهر «دونتسک» است.
«منطقه دونباس» که در جنوب شرق اوکراین واقع شده تا آبان ۱۳۴۰ به افتخار «ژوزف استالین»(رئیس جمهوروقت شوروی) به نام استان« استالینو »شناخته می‌شده و اکنون دو میلیون نفر جمعیت دارد.
روسای دونباس
رؤسای جمهوری خلق لوگانسک«لئونید پاسچنیک» و جمهوری خلق دونتسک« دنیس پوشیلین»
مشاوره-روانشناسی